Macho, macho man

I've got to be, a macho man!

Met dit goede weer komen ze allemaal weer naar buiten, de - al dan niet wannabee - wielertoeristen. Vooral op weg naar huis kom ik ze de laatste dagen weer massaal tegen. Nu moet ik zeggen, ik heb daar helemaal geen probleem mee, alleen ze hebben zo een vreemd effect op mij. Wanneer ik in de verte zo een mannetje (zelden een vrouwtje) zie rijden dan heb ik de onweerstaanbare drang om die binnen een zo kort mogelijke tijd in te halen.

Ze inhalen is natuurlijk maar een eerste doel, ervoor blijven een ander. Soms proberen ze aan te pikken in het wiel, en dan is het vooral zaak om na elke bocht als een gek te versnellen. Zo heb ik eens als een bezetene gereden om zo een lastige klant af te schudden. Toen ik na een paar kilometer omkeek was er geen spoor te bekennen van mijn stalker. Waarschijnlijk al snel afgehaakt maar dat had ik in al mijn bedrijvigheid niet eens gemerkt. Al die moeite voor niets.

Nog erger wordt het wanneer er binnen een redelijke afstand bromfietsen opduiken. Dat werkt bij mij als een rode lap op een stier. Hier gebeurt het wel vaker dat ik mijn tanden er op stukbijt en totaal verzuurd de strijd moet staken. De prijs die je betaalt voor machogedrag.