Leve de grote vakantie! Leve het bouwverlof!

Vandaag viel mij eigenlijk pas voor het eerst op hoe rustig het is op de weg. Nu neem ik sowieso al niet de grote wegen, dus het valt daar altijd wel mee qua verkeersdrukte. Maar tijdens het schooljaar worden die kleine wegeltjes toch wel vrij regelmatig gebruikt als sluipweg. Meestal zijn het dan haastige moeders die nog snel de kinderen aan de school moeten afzetten. Dat maakt van mijn dagelijkse rit naar het werk soms wel een hachelijk avontuur. Vermist er bijna geen ander verkeer is op die wegen denken sommigen dat ze ongestoord kunnen vlammen. Wanneer ze daarbij dan ook nog geen rekening houden met andere (zwakke) weggebruikers wordt het pas echt gevaarlijk.

Zo proberen ze u voorbij te steken of te kruisen op plaatsen waar dit eigenlijk niet mogelijk is. Je hebt dan de vrije keuze: ofwel je laten overhoop rijden, ofwel je even in de berm parkeren. Ik kies begrijpelijkerwijze altijd voor dit laatste.

Gelukkig zijn er nog minstens evenveel hoffelijke chauffeurs: mensen die speciaal de plassen ontwijken wanneer ze u voorbijsteken, of bestuurders die even in de berm stoppen zodat je rustig kan passeren.

In elk geval, tot september kunnen we een beetje rustiger rijden.