maandag, januari 29, 2007

Van het fietsfront geen nieuws

Al twee weken weinig nieuws te melden. Sinds de testrit van de XTR heb ik niet meer op de fiets gezeten. Ook het lopen is voorlopig afgevoerd, al plan ik morgen wel terug een eerste rustig loopje. De pijn aan mijn scheenbenen is wel nog niet volledig weg maar ik ga het er toch op wagen.

Vanaf volgend weekend wil ik de wegritten hervatten. Voorlopig koester ik mijn laatste fietstocht (zie hieronder).

donderdag, januari 25, 2007

De examenkoorts slaat toe!

Gisteren tijdens de les fietsmecanicien werden we er aan herinnerd dat de eerste maandag van mei ons eindexamen staat gepland. Op die ene dag zal worden bepaald of ik mij de rest van mijn leven "gediplomeerd fietsmecanicien" mag noemen. Niet onbelangrijk dus.

Het examen is eigenlijk doodeenvoudig: "een kaal frame volledig terug opbouwen", inclusief het spaken van wielen, en dan rijklaar afleveren aan de examinator. Wanneer de examinator heelhuids terugkeert van de testrit mag je je geslaagd noemen. Makkelijker gezegd dan gedaan dus.

Toen ik dit evenement in mijn agenda inschreef kwam ik tot een schrikwekkende vaststelling. Daags voordien is namelijk de Shimano Fiets Challenge.

Een zware fysieke inspanning met onmiddellijk erna mijn eindexamen? Is dat wel een goed idee?

woensdag, januari 24, 2007

het sojamelk experiment


In mijn zoektocht naar gezonde, maar ook lekkere, voeding heb eens iets nieuws geprobeerd. Als ontbijt heb ik een hele tijd geleden de calorie- en suikerrijke ontbijgranen van Kellogg's afgezworen en ben ik overgeschakeld op muësli. Een mix van haver- en tarwevlokken, aangevuld met rozijnen en hazelnoten. Een muesli-ontbijt benadert de aanbreng van voedingsstoffen zoals in een gezond broodontbijt, maar is vetarmer.

Sinds deze week heb ik het menu wat aangepast en ben ik van gewone halfvolle koemelk overgestapt op sojamelk. Net als gewone melk is sojamelk een uitstekende bron van eiwitten, isoflavonen en B-vitamines, en dus erg voedzaam. Beiden hebben ongeveer ook evenveel vet. Het grote verschil is echter de samenstelling van dit vet. Er zijn heel veel verschillende soorten vet, met de klassieke indeling in verzadigde en onverzadigde vetzuren. Onverzadigde vetten zijn de ?goede? vetten, verzadigde de ?slechte?. Vet uit melk is voor ongeveer 2/3 deel verzadigd en voor 1/3 deel onverzadigd. Bij sojamelk is amper 15% van het vet verzadigd.

We zullen zien wat het wordt met dit experiment. Voor de smaak hoef ik alvast niet meer over te schakelen naar gewone koemelk want ik vind die sojamelk eigenlijk wel lekker.

zondag, januari 21, 2007

Duatlon: de opgave!

Met spijt in het hart! Vanmorgen uiteindelijk beslist om niet deel te nemen aan de duatlon van Zonhoven. Eigenlijk was het van vorige week al duidelijk dat er een probleem was. Ik heb namelijk last van 'shin splints', oftewel scheenbeenirritatie. Vorige week kreeg ik er zelfs last van tijdens het fietsen en gisteren (daags na het lopen) zelfs bij het gewoon stappen. Het lijkt mij veiliger om de boel niet te forceren. Een weekje rust en dan terug rustig beginnen lijkt mij de beste oplossing.

De oorzaak is zonder twijfel overbelasting. Doordat ik, als fietser, mij op relatief korte tijd wou klaarstomen voor een duatlon, en dus vooral aandacht heb besteed aan het lopen, heb ik mij waarschijnlijk wat vergallopeerd. Blijkbaar is het zelfs niet verwonderlijk, en eerder een bijna-zekerheid dat ik hier last van zou krijgen.
Als wielrenner heb ik namelijk al een goede conditie, met uitstekende hartlongfunctie. Maar wat het lopen betreft ben ik eigenlijk een beginner. Maar dan wel eentje met een degelijk uithoudingsvermogen. Ik kan - conditioneel gezien - zonder probleem een uurtje lopen. Probleem daarbij zijn de volledig ongetrainde hardloopspieren en botten. Komt daarbij dat mijn lichaam niet gewoon is om zware schokken op te vangen, mijn lichaamsgewicht wordt immers gedragen wordt door een fiets.

vrijdag, januari 19, 2007

Verzekerd op de fiets?


Vandaag viel mijn oog op een klein maar interessant item in het magazine (#1/2007) van de Vlaamse Wielrijdersbond, namelijk een verzekering voor schade aan je fiets. Nu hebben de meeste fietsers zowiezo een familiale verzekering. Maar deze dekt enkel de schade die je aan derden veroorzaakt. Daarom is het nuttig ook een bijkomende verzekering voor je eigen lichamelijke schade te nemen. Dit kan door bijvoorbeeld aan te sluiten bij een federatie of overkoepelend organisatie, zoals bijvoorbeeld de Vlaamse Wielrijdersbond (VWB). Je moet voor je 25 euro lidgeld ook geen wonderen verwachten. Deze dekking is eerder beperkt, maar natuurlijk altijd beter dan niets. Wil je echt zorgenloos tegen de grond kwakken, ga je beter langs bij je verzekeraar voor een bijkomende polis. Maar tot nu toe was nergens sprake van schade aan je fiets. Blijkbaar broedt de VWB op het idee om dit voor haar leden aan te bieden. Geweldig nieuws zou je zeggen, maar er zijn wel een aantal valkuilen en kleine lettertjes!

  • Deze verzekering geldt enkel als bijkomende dekking wanneer er ook lichamelijke schade is. Dus enkel schade aan je fiets zonder medische kosten is niet gedekt.
  • Enkel nieuwe fietsen zijn te verzekeren voor een beperkte periode. Voor racefietsen is dat 3 jaar, voor MTB's amper 2 jaar.
  • De premie zou voor racefietsen 3,5% en voor MTB's 5,95% van de nieuwwaarde bedragen, jaarlijks te betalen.
  • Heb je een schadegeval dan krijg je bij een "total loss" natuurlijk niet de nieuwprijs uitbetaald. De afschrijfregeling is voor racefietsen 0,75% en voor MTB's zelfs 1,25%, vanaf de eerste maand.
  • Voorlopig is er geen sprake van een franchise. Het is dus onduidelijk of je tot een bepaald bedrag zelf voor de schade zal opdraaien.

Een voorbeeld:
Concreet zou dit betekenen dat je voor een nieuwe racefiets van 2500 euro per jaar een premie van 87,50 euro zal betalen. Rij je je fiets na 2 jaar volledig in de prak dan heb je zowiezo al 195 euro betaald aan premies. Zonder franchise krijg je dan ongeveer nog 2100 euro terugbetaald.

In bovenstaand voorbeeld verlies je ongeveer 600 euro. Maar zonder verzekering verlies je natuurlijk nog veel meer. Ieder zal voor zichzelf moeten uitmaken wat de beste oplossing is. Niet vallen is natuurlijk altijd het goedkoopst!


UPDATE (20/2):vanaf morgen kan je bij Callant Verzekeringen terecht voor een omnium (zowel diefstal als schade) verzekering van je fiets. Klik hier voor meer informatie. Let ook hier op de kleine letters. Zo betaal je bij diefstal nog altijd 20% uit eigen zak.

donderdag, januari 18, 2007

Shimano Bikegear 2007

Eind vorige week aangevraagd en deze week al in de bus, de Shimano Bikegear 2007. Een handige boek met het volledige overzicht van alle producten die Shimano Benelux op de markt brengt. Dus niet alleen de Shimano componenten, maar daarnaast ook nog 17 andere merken op fietsgebied. Denk maar aan Parktool, Bell en Giro helmen, Michelin banden,...

Altijd handig om de specificaties van een bepaald product op te zoeken, zeker omdat de adviesprijs er bij vermeld staat. Zo weet je tenminste aan wat je je kan verwachten vóór je naar de lokale fietsenwinkel fietst.

Wil je zelf je exemplaar van Bikegear bestellen? klik dan hier.

maandag, januari 15, 2007

Review: Shimano XTR

Zoals gemeld in mijn vorig bericht heb ik dit weekend eens met echt topmateriaal mogen rondrijden. In het kader van de XTR promotour bood Shimano immers de kans om hun vernieuwde "XTR" uit testen. Vermits ik zelf met een mountainbike van Thompson rij koos ik nu ook voor een Thompson, maar dan wel het topframe, de X-Line Carbon. Om mij een voormiddag uit te leven kreeg ik van Shimano dus een fiets in mijn handen geduwd van om en bij de 4.000 euro. Nice!

Met mijn Thompson Mach 5 als referentiemateriaal is de X-line echt wel een paar klassen hoger (dat geldt trouwens ook voor de prijsklasse). Dat voel je in de eerste plaats aan het gewicht, zeker in een beklimming wanneer de zwaartekracht begint mee te spelen. Naast het gewicht heb je door de hogere stijfheid van het frame ook een beter gevoel op je fiets, meer controle, en dat voel je bijvoorbeeld goed in de afdalingen of bij snelle passage van een singletrack. Wat de dempende eigenschap van carbon betreft heb ik hier altijd al mijn twijfels gehad, en ik ben nog steeds niet overtuigd. Een gevoel van verhoogd comfort heb ik in elk geval niet kunnen waarnemen.

Over de XTR-groep dan....

Mijn fiets was uitgerust met de RapidFirePlus schakelgrepen. Die kan je trouwens ook terugvinden bij de XT en LX-groep voor 2007. het verschil, de "plus", met de normale, vroegere Rapid Fires is dat je nu aan beide hendels zowel kan trekken als duwen. Dit wordt Two way Release genoemd. Vroeger was de kleine hendel enkel met de wijsvinger te bedienen (trekken), maar nu dus ook met de duim (duwen). Shimano claimt dat je snel die wijsvinger zal weglaten en de bediening aan je duim zal overlaten. Daar heb ik tijdens de rit eigenlijk weinig van gemerkt. Ik heb het wel een aantal keer geprobeerd, maar toch herviel ik telkens in mijn oude gewoonte om de grote hendel met de duim en de kleine hendel met de wijsvinger te manipuleren. Blijkbaar macht der gewoonte die er in één rit niet uit te krijgen is. Misschien dat dit na verloop van tijd wel lukt?

Wat wel een opmerkelijke verbetering is de zogenaamde "Instant Release", enkel terug te vinden op de XTR trouwens. Dit betekent dat de schakelbeweging wordt gestart vanaf het moment dat je de schakelhendel in beweging brengt. Hierdoor kan je merkelijk sneller schakelen. De Multi Release, waarbij het mogelijk wordt meervoudig te schakelen met één schakelactie kon mij dan weer minder bekoren. Bij een korte beweging schuift de versnelling één tandkrans op, bij een langere beweging twee kransen. In al mijn hevigheid actveerde ik soms de Multi Release terwijl dit eigenlijk niet de bedoeling was. Over de schakelprecisie kunnen we kort zijn: perfect, snel een accuraat. Op ergonomisch vlak liggen de schakelgrepen trouwens goed in de hand, dus ook hier heeft Shimano geen steek laten vallen. Al was dat vroeger vooral een probleem van de Dual Control-grepen.

Op het trapmechanisme was niets aan te merken. De traparmen en trapas zullen wel weer wat lichter en stijver zijn maar het viel niet bijzonder op. De ondergrond was niet extreem modderig dus een waterdichte test op "chainsuck" was het niet echt. Het middenblad uit titanium, met een carbon binnendeel, zou in elk geval merkbaar slijtvaster moeten zijn, zeker in vergelijking de vorige XTR-kettingwielen.

Voor het eerst op stap met schijfremmen. Het gewichtsverschil met mijn V-brakes was, door de lichte fiets en groep, hoegenaamd niet merkbaar. Wel merkbaar was de enorme remkracht, die desondanks goed doseerbaar bleef. Ik ben nooit een fan van schijfremmen geweest, zeker niet op Belgische bodem, maar nu ben ik toch al meer opgeschoven richting schijfremmenkamp.

Save the best for last! De grootste verassing waren voor mij de wielen. Ongelooflijk hoe snel je kan optrekken met die vlieggewichten (1525 gr). Met deze wielen win je na elke bocht enkele meters dan wanneer je met standaardwielen zou rijden.

Tensotte nog een woordje over het design. De "X" staat duidelijk centraal in de vormgeving. Dat zie je mooi aan de achterderailleur. Niet echt functioneel, maar het oog wil ook wat. Zeker voor die prijs.

Alleen maar positieve commentaar? Dat mag ook wel als gewoon bent van met een mountainbike rond te rijden die 4 keer minder kost. Al was er één groot minpunt, en dat waren de banden. Door Shimano waren alle fietsen voorzien van zomerbandjes. Op de veldwegen kon ik er goed mee uit de voeten. Maar in het bos en op de echt modderige stroken was het soms echt een slijkballet om recht te blijven. Twee keer is dat mij niet gelukt, met een gezwollen rechterpols een een gehavende knie als gevolg. Tja... no pain, no gain!


Nuttige Links:
Homepage Shimano XTR
Folder Shimano XTR PDF (NL)

zondag, januari 14, 2007

MTB: TT Lovenjoel

Vandaag een toertocht in Lovenjoel gereden. Over de tocht zelf kunnen we kort zijn. Veldwegen tot aan Meerdaelwoud, daar dan wat via de grotere verbindingswegen en delen van de BLOSO-route door het bos baggeren en dan weer via veldwegen naar Lovenjoel-Bierbeek.

Voor mij was het vandaag de generale repetitie voor mijn eerste duatlon van volgende zondag. Snel begonnen en er eens goed de pees op gelegd. Dat ging redelijk vlot. In totaal zo'n 44 kilometer in goed twee uur tijd.

Vooral in de berop voelde ik mij echt goed. Al kon dat natuurlijk ook te maken hebben met de fiets waar ik op reed. In het kader van de XTR-promotour mocht ik vandaag immers met een Thompson X-line rondrijden, volledig gemonteerd met de nieuwe Shimano XTR-groep. Alleen jammer van zomerbandjes, hierdoor ben ik twee maal redelijk zwaar ten val gekomen.

Verslag van de fiets en de XTR-groep vind je hier!

vrijdag, januari 12, 2007

Leuke link: recyclagetips (voor fietsers)


In het fietswereldje heeft recyclage, of beter hergebruik, al eerder geleid tot succes. Wie herinnert zich niet de Flying Scotsman, Graeme Obree, die in 1993 het werelduurrecord brak met een zelfgemaakt fiets bestaande uit onderdelen van een wasmachine (eigenlijk waren enkel de lagers afkomstig uit een wasmachine). Vorig jaar verscheen trouwens een film over het leven van deze excentrieke wielrenner (zie trailer hieronder).

Voor wie nu zelf Graeme Obree in het klein wil spelen heb ik alvast enkele ideeën:


Bijkomende tips of revolutionaire ideeën zijn altijd welkom!

donderdag, januari 11, 2007

Leuke link: www.cervelo.tv


Via Peter Huisman kwam ik terecht op Cervélo TV. Als trotse bezitter van een Cervélo Soloist Team moet ik dit natuurlijk goed vinden. Je vindt er allerlei filmpjes over de fietsenfabrikant, maar ook over het team (CSC) dat met deze juweeltjes op wielen mag rondrijden.

Nieuw in de Cervélo-reeks voor 2007 is trouwens de Cervélo Soloist Carbon-SL. SL staat ongetwijfeld voor Super Licht want het frame zit zo rond de kilo. Net zoals bij alle Cervélo's is er ook gedacht aan de aerodynamica. Was de gewone Soloist Carbon nog in schreeuwerig rood dan is deze nieuwe versie echt wel prachtig, in sobere zwart/wit uitvoering (alleen jammer van de rode details op de Wolf-voorvork). Ik zou onmiddellijk willen ruilen, alleen het prijskaartje van 4300 euro, enkel voor het frame, is er te veel aan!

PS: klik op de afbeelding voor een detailfoto.

woensdag, januari 10, 2007

Zelf een wiel spaken: de theorie

Vanavond mijn eerste les fietsmecanicien van het nieuwe jaar. Na verschillende lessen over hydraulische remsystemen en verende voorvorken staat er een herhaalles "wielen spaken" op het programma. Tijd om de theorie nog eens te herhalen.

Ervan uitgaand dat je de juiste spaaklengte hebt gekozen aan de hand van de afmetingen van je velg en naaf kan je beginnen met het invlechten van het wiel. Het meest gebruikte patroon is 1 over 3 gekruist, en dat leren we dan ook in de les. Al werken alle spaakpatronen volgens hetzelfde principe, namelijk dat iedere spaak een evenredig deel van de totale belasting op zich moet nemen. Het vlechten zelf gebeurt in 4 ronden. Als je je hoofd er een beetje bij houdt is er niets moeilijk aan.

In de eerste ronde leg je de velg plat op tafel met ventielgat van je weg, aan de overzijde dus. Kijk nu welk gat, links van het ventielgat, wat hoger ligt. Dit is ofwel het gat direct links van het ventielgat, ofwel het volgende gat. Heb je het juiste gat gevonden dan gebruiken we dit voor de eerste spaak. De naaf ligt in het midden van je velg, met de body naar boven. Steek de eerste spaak nu van boven naar beneden in een willekeurig gat van de naafflens en bevestig ze d.m.v. een nippel in het velggat dat je eerder had bepaald. De tweede spaak steek je in de naaf in het tweede gat links van de eerste spaak. Bevestig ze in de velg in het vierde gat links van de eerste spaak. Blijf dit herhalen tot je helemaal rond bent.

De tweede ronde starten we door de velg om te draaien, zodat de lege naaf naar boven ligt. Het ventielgat ligt nog steeds van je weg. De eerste spaak van de eerste ronde ligt nu rechts van het ventielgat. Het velggat waarin de eerste spaak van de tweede ronde moet worden gemonteerd ga je als volgt bepalen. Het moet ten eerste rechts van het ventielgat liggen, en ten tweede zo dicht mogelijk bij het ventielgat. Dit wordt dus het eerste of tweede gat rechts van het ventielgat, afhankelijk van waar de eerste spaak van de eerste ronde werd gemonteerd. In de naafflens nemen we het gat dat net links of net rechts (de gaten staan immers niet loodrecht boven elkaar) boven het gat van de eerste spaak zit. Die spaak steken we ook weer van boven naar onder en monteren we in het juiste gat (zie hierboven). De volgende spaken monteren we zoals in de eerste ronde, dus in de naafflens in het tweede gat links van de vorige spaak en in de velg in het vierde gat links van de vorige spaak.

In de derde ronde draaien we de velg weer om. We nemen het gat links van de allereerste spaak. Dit kan ofwel naast de eerste spaak van de tweede ronde liggen, ofwel naast een leeg gat. Ook dit gat moet wat hoger liggen t.o.v. het ventielgat. Om het juiste gat in de naaf te bepalen steken we een spaak in het juiste gat van de velg Leg de spaak nu over de eerste spaak van de eerste ronde én laat ze nog twee gemonteerde spaken kruisen. Neem nu het gat in naaf volgend op het gat waar de derde gekruiste spaak gemonteerd is. Eens het juiste gat bepaald kan je de spaak monteren, maar steek ze wel van onder naar boven. Vertrekkend vanaf de naaf moeten de eerste twee spaken die je kruist onder deze spaak gemonteerd worden. De derde spaak (de eerste spaak van de eerste ronde) moet dan boven je spaak liggen. De volgend spaken monteer je ook van onder naar boven. In de naaf gebruik je de overblijvende gaten en in de velg monteer je een spaak om de vier gaten. Niet vergeten telkens over twee en onder de derde spaak te kruisen!

Draai het wiel nu om voor de vierde ronde. In de velg kiezen we het overblijvende (het derde of vierde) gat dat rechts van het ventielgat lig. Ook dit gat moet wat hoger liggen dan het ventielgat. In dat gat steken we een spaak en kruisen ze met de eerste spaak van de derde ronde én de twee volgende spaken van dezelfde wielzijde. Neem het naafgat volgend op de derde gekruiste spaak. Monteer volgens hetzelfde principe als de derde ronde. Ook voor de overblijvende gaten is dezelfde methode van toepassing.

Controleer nu of je nergens een foutje hebt gemaakt:

  • Zijn alle spaken correct over drie gekruist?
  • Wijzen de spaken bij het ventiel uit elkaar zodat er straks voldoende ruimte is om makkelijk je band te kunnen oppompen?
Tenslotte draai je alle nippels zover aan dat er nog ongeveer 1 mm draad overblijft. Hiermee wordt er voor gezorgd dat alle spaken vrijwel dezelfde spanning hebben na het invlechten. Nu kan je beginnen aan het recht en rond maken van je wiel, maar daar kom ik later nog op terug. Eerst nog eens goed opletten in de les vanavond.

PS: Dit is natuurlijk maar één vlechtmethode. Half november waren we met de les te gast bij SAPIM om een te kijken hoe het er in zo'n spakenfabriek aan toe gaat. Achteraf werd er nog een workshop "wielen spaken" gegeven door een mecanieker bij een ProTourploeg. Zijn manier van spaken was helemaal anders, waarbij eerst de ene en pas nadien de andere zijde van het wiel werd gevlochten. Wie zijn methode eens wil bekijken, mail for scan (Mfs).

zondag, januari 07, 2007

Duatlon: een koppeltraining


Om binnen twee weken toch niet helemaal een mal figuur te slaan heb ik vandaag een koppeltraining afgewerkt. Zo een koppeltraining betekent dat je oefent op de overgang van het fietsen naar het lopen en omgekeerd. Als je op training enkel of fietst of loopt lijkt het logisch dat je wel beter wordt in elk van deze sporttakken, maar dan heb je nog niet getraind op de overgang. En omdat je beenspieren de overgang van lopen naar fietsen niet altijd goed verwerken moet je hen leren om die switch te maken. Tegelijkertijd leer je ook hoe je best je materiaal plaatst om snel de wissel te kunnen uitvoeren. Waar leg je best je helm? hoe snel van schoenen wisselen, ...

De noodzaak van de koppeltraining was mij duidelijk, nu nog de vraag; hoe pak ik dit aan? Er zijn namelijk twee mogelijkheden. Ofwel train je echt op de overgang zelf en maak je kleine rondjes met heel wat wissels. Ofwel probeer je eerder de wedstrijdomstandigheden na te bootsen met langere trainingsafstanden en minder wissels. Omdat het mijn eerste koppeltraining was besloot ik
mijn beenspieren niet te zeer te belasten en koos ik voor de de mindere wissels en de langere afstand, en maakte ik er dus een echte run-bike-run van.

Om de beenspieren in "loopstand" te plaatsen liep ik eerst een rondje van drie kilometer. Nadien sprong ik op de fiets richting Hannuit om daar op het plaatselijk mountainbikeparcours in te pikken. Bedoeling was zo'n 30 kilometer te rijden, uiteindelijk bleken het er 39 km. Afronden deed ik opnieuw met het looprondje van 3 kilometer.

De overgang van lopen naar fietsen, en daarna terug lopen, ging eigenlijk vlotter dan ik had gedacht. Enkel bij het fietsen had ik eerst wat lood in de benen. Natuurlijk heb ik deze training niet op snelheid afgewerkt, dus waarschijnlijk dat dat er ook toe doet. Bij de tweede loop wel wat last van opkomende krampen in mijn kuiten, maar nog goed te verdragen.

Al bij al ben ik heel tevreden, met vandaag een totaaltijd van 2 uur en 6 minuten moet ik (hopelijk) niet vrezen dat ik binnen twee weken zal afgaan. "Afzien" daarentegen, daar twijfel ik niet aan!

woensdag, januari 03, 2007

Klaar voor de duatlon?


Vanavond staat er weer een looptraining op het programma. Met mijn rondje van 5 kilometer probeer ik mij voor te bereiden op een duatlon later deze maand. Om eens te testen waar ik nu eigenlijk sta heb ik vorige week een testloop gedaan. Met een strak tempo, maar zonder echt in het rood te gaan, wilde ik eens zien waar mijn basissnelheid ligt. Ik kwam uit op 23 minuten, met als verzachtende omstandigheden een strakke wind en het feit dat ik de dag voordien ook al een rondje had gelopen. Ik maak mij dus sterk dat 4 minuten per kilometer, zeker in het heetst van de strijd, haalbaar moet zijn. Veel zal natuurlijk afhangen van de ondergrond in Zonhoven.

Gezien de uitslag van vorig jaar moet ik met die 4 minuten per kilometer, of iets meer, er toch in kunnen slagen om met de eerste helft van het deelnemersveld op de fiets te springen. Vanaf dan zien we wel. Want zoals ik eerder al heb gezegd, het is gewoon om een nuttige invulling te geven aan mijn wintertraining, zonder enige doestelling of aspiratie.