dinsdag, juli 31, 2007

Juli: er stevig in gevlogen



Laatste dag van de maand, tijd om een staat op te maken. Met 1693 km was het op fietsgebied mijn beste juli-maand ooit. Bijna mijn beste fietsmaand tout court zelfs. Enkel in mei 2006 heb ik meer kilometers afgemaald, 17 km meer om precies te zijn. Het sleutelwoord deze maand was ongetwijfeld regelmaat, want heel lange ritten heb ik niet echt gedaan. Het maximum was vorige zondag: 152 km. Maar door oa. 14 dagen naar het werk te rijden krijg ik zowiezo een mooie kilometerstand. Dat breng mijn jaartotaal voorlopig op 6594 km.

Tijd ook om vooruit te blikken en mijn planning aan te passen. Nu vrijdag rij ik de Sean Kelly. Een toertocht die normaal zaterdag 4 augustus plaats heeft, maar dat is dan weer onverenigbaar met mijn vrijdagactiviteit. Bedoeling is om vrijdag in Ferrières op het parcours aan te pikken en dan de tocht van 182 km te rijden.

Volgend weekend vertrekken we "last minute" toch nog naar de Vogezen, in de buurt van Cornimont. Niet ver van La Bresse waar we vorig jaar verbleven. Hopelijk valt het weer dit jaar wel mee want vorig jaar was dat toch wel de grote spelbreker.

Het weekend nadien volgt dan de Willy Vannitsen Classic. Het zal een beetje van de fietsmakkers afhangen of we zaterdag 19 dan wel zondag 20 augustus 2007 starten. Het parcours van de rit van 188 km lijkt wel verdacht veel op Landen-Hamoir-Landen, maar dat is geen minpunt, integendeel.

En het weekend daarna.... begint mijn verlof van twee en een halve week. Waaronder één week Frankrijk zonder fiets. Ik had in elk geval het plan opgevat om tijdens mijn verlof met de mountainbike de grote tocht van de Oostkantons te rijden. Die loopt over een deel van de 18 rondritten van de Oostkantons. Pittige tocht met 2.650 m hoogteverschil over een afstand van 190 km. Voorlopig verklaart iedereen mij gek omdat ik die tocht in één dag wil rijden. De enige dingen die zeker onmogelijk te realiseren zijn, zijn deze waaraan men niet begint.

zondag, juli 29, 2007

zaterdag, juli 28, 2007

Dynatek Classic vanuit Zoutleeuw

Proximus Moblog Picture



Proximus Moblog Picture

donderdag, juli 26, 2007

À la recherche du temps perdu

Op zoek naar de verloren tijd! Dat is iets waar renners in de Tour - zij die nog niet naar huis zijn tenminste - dagelijks mee geconfronteerd worden. Tijd die ze hebben verloren in een bergrit, of door een domme valpartij of lekke band. Vandaag was het mijn beurt.

Vanmorgen werd ik immers wakker nog voor mijn wekker afliep, dat dacht ik althans. Blijkbaar was er iets misgelopen waardoor mijn wekker vanmorgen gewoon geen kik gaf. Spontaan wakker worden is natuurlijk altijd aangenamer, maar niet als dat bijna een uur later is dan het geplande opstaanuur. Met mijn zevenmijlslaarzen aan ontbeten, tanden gepoetst en met de fiets op weg naar het werk. Op zoek naar de verloren tijd! Rije, rije, rije, stoempe, stoempe, stoempe op het grote mes. Op iets meer dan een uur was ik op het werk. Vermoedelijk een nieuwe recordtijd, met dank aan de lichte rugwind.

maandag, juli 23, 2007

Landen - Krinkelt


Als oud-scouts zijn wij het aan onszelf verplicht om jaarlijks, op de bezoekdag van het kamp, met eigen ogen te gaan vaststellen hoe het kampgebeuren niet meer hetzelfde is als in onze tijd. Je weet wel, die goeie oude tijd van rekenen en vlijt. Sinds vorig jaar gaan wij op bezoek met de fiets en komen de vrouwen ons halen met de auto.

Dus.... zondagmorgen om 6 uur stipt stonden er in Landen 4 mannen klaar voor de geplande rit naar het kamp in Krinkelt bij Büllingen. In de buurt van Butgenbach dus. De voorbereiding was weer "ideaal": zaterdagavond tot na middernacht op café op een dieet van Rochefort 10. Om er zeker van te zijn dat we minstens tot Hamoir zouden geraken zonder veel verloren te rijden volgden wij, net als vorig jaar trouwens, de bepijling van Haspengouw Sportief. Op die manier konden we langs rustige wegen ontdekken hoe Wallonië ontwaakt. Dat betekende, tot aan Amay een zacht glooiend landschap met hier en daar een bultje, en eens de Maas over, klimmen naar Nandrin. Tot Ouffet was het af en toe nog wat klimmen, gevolgd door de duik naar het dal van de Ourthe. Na 68 km was het tijd om de innerlijke mens te sterken: croissants à la crème zijn daarvoor geen goed idee en zorgt voor "reflux". Maar dat wist ik nog niet toen ik bij de bakker naar buiten kwam met twee zulke croissants. Doorspoelen gebeurde met een koffie op een terras. Rond half negen was het niet duidelijk of het etablissement al, dan wel, nog open was.

In Hamoir ging het dan over de brug en begon de klim richting Ferrières en zo verder naar Werbomont en Trois Pont. Vanaf nu zou het op eigen oriëntatie en met de kaart in de hand gebeuren. Met behulp van Bikely had ik de route natuurlijk wel op voorhand uitgestippeld. Tot Trois Pont was het trouwens gewoon de grote weg (N66) volgen. Dankzij het vroege uur was het er gelukkig wel rustig rijden. Na de doortocht van Werbomont en de verdiende afdaling was het de beurt aan de côte Basse Bodeux. De klimspieren begonnen onder stoom te geraken. Alvorens Trois Pont binnen te rijden werden we nog getrakteerd op het meest erbarmelijke wegdek dat ik ooit ben tegengekomen.

In Trois Pont namen we dan de weg naar Wanne door aan de frituur rechts af te slaan, in de richting van de skipiste, om zo via Wèrhai bovenaan de Stockeu uit te komen. In volle duik was er gelukkig nog één iemand attent genoeg om ons de juiste richting uit te sturen. En die juiste richting was niet Stavelot centrum maar langs de Amblève in de richting van Ligneuville, de culinaire hoofdstad van de forel. De Amblève bleef onze reisgezel tot in de gemeente Amel (Amblève) Regelmatig moest er stevig geklommen worden, met stijgingspercentages tot 11%. Vanaf Amel was het dan via de N658, een vrij drukke weg, nog een tiental kilometer naar Büllingen.

Achteraf gezien een meer dan geslaagde rit over 152 km en met meer dan 2300 hoogtemeters. Onderweg geen regen gehad, geen lekke banden en geen materiaalpech. Daar aangekomen stond de BBQ klaar.

Wat kan een mens nog meer wensen? Een warme douche misschien?

donderdag, juli 19, 2007

Het geluid van de koers!

Het geluid van de koers in ongetwijfeld "Rooodaniaaaa". Maar ook buiten de koers is het een handige kreet om voorliggers of wandelaars op ludieke wijze op de hoogte te brengen van uw komst! Het komt in elk geval minder bedreigend over dan "Haaa", "Yooo", "Hey",...

dinsdag, juli 17, 2007

Wielerterm: de rode lantaarn



Tom Boonen is niet de enige Belg die nog in volle strijd is verwikkeld om een prijs te pakken in deze Ronde van Frankrijk. En net als bij Tom Boonen is het voor Wim Vansevenant niet makkelijk om zich te ontdoen van zijn dichte belagers. Wim Vansevenant staat namelijk laatste in het klassement en is dus houder van de rode lantaarn.

Hij heeft ongeveer 2 minuten en 30 seconden "voorsprong" op zijn dichte belager, David Zabriskie. Maar vermits "Z man" een begenadigd tijdrijder is moet Vansevenant misschien nog het meest zijn eigen ploegmaat Leif Hoste vrezen. Als hij deze Tour, net als vorig jaar, de rode lantaarn pakt is Vansevenant nog maar de derde renner die twee keer op rij de rode lantaarn mee naar huis neemt. Enkel de Belg Daniel Masson (1922 en 1923) en de Oostenrijker Gerhard Schönbacher (1979 en 1980) deden het hem voor.

De term "Rode Lantaarn" komt uit het treinverkeer waar de laatste wagon uitgerust werd met een rood licht. Vroeger was er in de Tour ook een rode trui, maar deze was voor de tussensprints, en niet voor de laatste in het klassement. Ook het rode rugnummer heeft hier niets mee te maken, dit is voor de renner die het meest aanvallend rijdt. Eigenlijk is er nooit een echte prijs of trui verbonden aan de rode lantaarn. Het geeft enkel wat extra aandacht en publiciteit.

Leuke link: Tour de France: Lanterne Rouge: alle weetjes uit de Tour, met speciale aandacht voor de rode lantaarn (eng).

zondag, juli 15, 2007

Review: Cervélo Soloist Team


Op het net ben ik deze bespreking (eng) van de de Cervélo Soloist Team tegengekomen. En het is een review waar ik mij volledig in kan vinden. De ondertitel van het artikel is "How is this bike so cheap?" en daar was het mij vorig jaar bij de aankoop van een nieuwe fiets ook om te doen: waar voor mijn geld. Naast de prijs worden vooral de aerodynamische eigenschappen en de stijfheid van het frame als grote pluspunten naar voren geschoven. Minpunten zijn de bijgeluiden tijdens het rijden en het gebrek aan comfort.

Je krijgt dus een mooi frame voor een mooie prijs, al is 1350 euro voor een alu frame met carbon voorvork natuurlijk ook geen spotprijs. Wat de stijfheid en de aerodynamica betreft kan ik de review alleen maar bijtreden: het is een responsief frame waarbij weinig energie verloren gaat.

Keerzijde van een stijf frame is natuurlijk het gebrek aan comfort, dat lijkt mij logisch. Het is ofwel het één ofwel het ander. Elke oneffenheid wordt doorgegeven, al kunnen een goed zadel en wat minder druk in de bandjes wonderen doen. Waar ik wel echt last van heb zijn de bijgeluiden. De kabels lopen in het frame en bij slecht wegdek durven die kabels wel eens beginnen tikken, vooral in de bovenbuis. Een twee geluidsprobleem is de zadelpen. Die begint na verloop van tijd heftig te kraken. Nu is dat wel makkelijk op te lossen door het boeltje te demonteren en terug opnieuw in te vetten. Maar het blijft toch vervelend. Maar algemeen gesteld ben ik toch nog altijd zéér tevreden van mijn (Cer)vélo.

Meer reviews (eng) vind je trouwens hier.

zaterdag, juli 14, 2007

Het Z-mysterie...

Vandaag heb ik het Z-mysterie opgelost. Vorige week was mij immers opgevallen dat er vlak voor mijn deur nieuwe pijlen van een toertocht op het wegdek waren geschilderd. Witte pijlen met een Z eronder. Ik kon mij niet onmiddellijk voorstellen om welke tocht uit de buurt het zou kunnen gaan.

Dan maar de test gedaan en de pijlen gevolgd, via Gingelom ging het naar Jeuk en zo Wallonië binnen. Al snel werd het mij duidelijk: dit was de nieuwe Cicli Fondriest, een rit die binnen twee weken wordt verreden. Sinds dit jaar heet die rit trouwens de Dynatek Classic. En bij een nieuwe naam horen blijkbaar nieuwe pijlen én een hertekend parcours. Maar waarom er een Z onder die pijlen staat is mij nog niet duidelijk... De Z van Zoutleeuw misschien?

Ook vandaag was de inwijding van de nieuwe fiets van een fietsmaat: een Canyon Ultimate CF Pro 7.0. Ziet er gelikt uit, en prijs/kwaliteit bijna niet te kloppen. Enig (esthetisch) minpuntje vind ik de "undersized" vork die daardoor maar dunnetjes overkomt in vergelijking met de rest van het frame. Oordeel zelf maar op deze foto.

Een minpuntje qua afmontage vind ik persoonlijk het dubbel crankstel. Maar dat was niet zijn keuze maar eerder van moeten, de compact-versie was immers niet meer leverbaar en een triple was zelfs geen optie. Dan is de keuze natuurlijk snel gemaakt.

Nu heb ik mijn voorkeur voor een triple nooit onder stoelen of banken gestoken en ik zie die compact-crankstellen meer als een modeverschijnsel. Want wat zijn nu eigenlijk de troeven van een compact t.o.v. een triple?

  • Lichter: is dat een argument voor de gemiddelde toerist met overgewicht?
  • Minder ingewikkeld en vlotter schakelen: voor de gemiddelde toerist is 2 of 3 keer klikken nu toch ook geen wereld van verschil?
  • Lagere Q-factor*: Q-Wat?!? Inderdaad, daar heeft de gemiddelde toerist nog nooit van gehoord, laat staan dat hij er wakker van ligt.
  • Betere kettinglijn: het klopt dat bij een triple uw kettinglijn meer scheef kan lopen en je hierdoor meer wrijving (weerstand), en dus ook slijtage krijgt. Maar een scheve kettinglijn hangt vooral af van diegene die de schakelhendels bedient. Niet?
  • De prof rijden er ook mee: Klopt! Maar vaak rijden profs met bepaald materiaal vanwege sponsorverplichtingen. Het is pas waneer een prof buiten zijn sponsorcontracten om met bepaald materiaal rijdt dat je kan concluderen dat hij er echt wel op gesteld is.
* Q-factor: afstand (in mm) tussen de beide pedalen. Hoe kleiner, hoe effiiciënter de trapbeweging.

Een triple is trouwens niet enkel voor wielertoeristen die de bergen in willen de ideale afmontage, ook als je graag op souplesse rijdt is een 39 ideaal. Bij een compact is de 34 te klein en de 50 net te groot.

woensdag, juli 11, 2007

Vouwhelm: handig voor onderweg?



Je ziet ze meer en meer in het straatbeeld: de vouwfietsers. Handig om bijvoorbeeld de trein te combineren met de fiets. Uitgevonden in de jaren '60 door de Engelse ontwerper Alexander Moulton heeft het blijkbaar een halve eeuw geduurd voor dit type fiets als volwaarig transportmiddel wordt beschouwd. Al heeft dat waarschijnlijk vooral te maken met innovaties en nieuwe ontwikkelingen zodat de hedendaagse vouwfietsen licht en compact zijn. Het filmpje hieronder is een duidelijk bewijs.

Nu de vouwfiets aan populariteit wint komen fabrikanten met allerhande accessoires. Eén zo'n accessoire, (of moet ik zeggen gadget?) is de vouwhelm (zie foto hierboven). Doordat je de helm kan inklappen wordt hij compacter en makkelijker op te bergen. Al stel ik mij wel vragen bij veiligheid. Wat als die helm dichtklapt bij een valpartij?

UPDATE 12/07: de vouwfiets is blijkbaar ook doorgedrongen tot in de Tour de France! Over het hoe en waarom lees je hier en hier.

dinsdag, juli 10, 2007

Dienstmededeling

Zojuist gemerkt dat deze blog sinds gisteren drie jaar bestaat.

maandag, juli 09, 2007

Reculer pour mieux sauter?

Mijn dipje van de maand juni lijkt helemaal vergeten. En nu ik mijn statistieken van de voorbije jaren bekijk is de maand juni altijd wat minder. Wel nooit met zo een heftige terugval als dit jaar, maar daar zat mijn job ook wel voor een groot stuk tussen.

Dankzij de driedaagse van de club (nog een oververdiende dankuwel aan de organisatoren!), en mijn woonwerkritten, zit ik deze maand al over de 600 km. En ik heb serieuze goesting om deze maand nog ferm aan de boom te schudden.

Dat kan zaterdag al want dan is de volgende uitstap gepland. Direct ook de inwijding van de nieuwe fiets van een fietsmakker. Een Canyon, gekocht via internet. Ben eens benieuwd.

In de O²Bikers van deze maand komen de geteste mountainbikes (de alu Grand Canyon F6 en de carbon F10 Ultimate CF8.0 FBI Team) er in elk geval goed uit. Vooral de wendbaarheid en de verhouding prijs/kwaliteit konden bekoren. Het gebrek aan comfort was een minpunt. Maar als je comfort wil koop je toch geen hardtail? Het is zeker één van de merken die ik zal onthouden wanneer mijn huidige MTB aan vervanging toe is.

woensdag, juli 04, 2007

Lets go bananas!




Ben jij het ook moe dat uw banaan, na een halve rit in je achterzak te hebben gestoken, een en al pap en spijs is? Dan is de BananaGuard misschien iets voor u?

Of ze hiervoor de prijs voor "uitvinding van de eeuw" gaan winnen durf ik betwijfelen, maar voor wie wel overtuigd is..... Je kan ze hier en hier kopen, of hier voor onze Nederlandse vrienden.

The only way is up!

Stilaan klimmen we uit de fietsdip. Sinds vorige week fiets ik terug naar het werk en dit weekend gaan we op driedaagse met de club. Tegen zondag zou ik voor deze week aan 500 fietskilometers moeten komen. Op de goede weg dus!