vrijdag, april 29, 2005

April met z'n gril, doet wat 'ie wil.

De laatste werkdag van de maand april. Tijd om de balans op te maken van een maand lang woon-werkverkeer. Net als het weer was april ook op het vlak van fietsen nogal grillig.

In het begin van de maand geveld door een verkoudheid, en op het einde van de maand door een drukke agenda op het werk. Tussenin ook nog eens verhuisd Daardoor ben ik toch weer onder mijn eigen verwachtingen gebleven.

De cijfers:

  • 9 fietsdagen
  • 91,80 euro fietsvergoeding
  • 4 lekke banden
  • slecht één keer in de regen gereden!

Op naar de maand mei!

dinsdag, april 19, 2005

De Bloesemroute

De lente doet stilaan zijn intrede. Aan de temperatuur en het weer is dat de laatste dagen niet echt te merken. Maar de natuur heeft blijkbaar wel het signaal gekregen om alles weer in gang te zetten. Ik weet niet wanneer het juist gestart is, vorige week heb ik het voor het eerst opgemerkt: een prachtige landschap (foto 1 en foto 2).

Moeder natuur in al haar eenvoud, maar oh zo mooi!

woensdag, april 13, 2005

Het ondenkbare is gebeurd....

(Met de stem van Frank Vanderlinden uit een bekend programma)

Het ondenkbare is gebeurd....

...op dit moment rij ik al 138 kilometer lekvrij. Dat heeft waarschijnlijk alles te maken met mijn nieuwe bandjes: "Michelin Pro² Race"

Niet echt goedkoop, iets meer dan 30 euro per stuk, maar in de plaats krijg je wel een band met schitterende rijeigenschappen, ook qua lekbestendigheid kan ik op dit moment niet klagen. Omdat ik twee bandjes kocht, kreeg ik er ook nog een schoenentas van Michelin bij. Niet echt noodzakelijk, maar wel leuk cadeautje.

Ah ja, en de reden waarvoor ik eigenlijk naar mijn LFB ging: die schoenovertrekken. Ik zal nog een weekje moeten wachten.

vrijdag, april 08, 2005

Een rijdende zeef

Je zou bijna gaan denken dat ik met een zeef onderweg ben. Sinds gisteren ben ik terug begonnen met het woon-werkfietsen en tot nu toe elke rit, dus zowel de heen- als de terugrit, lek gereden.

Het begon woensdagavond al. Ik was een beetje vroeger terug van het werk en dacht nog een uurtje gaan te rijden. Nog geen 4 kilometer verder stond ik al langs de kant. Omdat het toen ook nog begon te regenen besloot ik er maar de brui aan te geven.

Donderdagmorgen na 25 km opnieuw lekke band. 's Avonds had ik terug prijs: nu na 8 km. En voor de verandering was het deze morgen weer hetzelfde liedje. Na ongeveer 15 km stond ik geparkeerd en kon ik voor de 4de keer een nieuwe binnenband steken. Enige voordeel is wel dat ik mij nu wel een volleerde bandenvervanger kan noemen. Ik krijg al panische angst voor de terugtocht van vanavond.

Morgen moet ik naar mijn Lokale Fietsenboer (LFB). Ik moet er zowiezo mijn bestelde schoenovertrekken gaan ophalen, tegelijkertijd neem ik mij dan ook een nieuwe buitenband mee. Waarschijnlijk wordt het een Michelin want van Continental heb ik mijn bekomst wel even gehad.

woensdag, april 06, 2005

Ik ben een ezel!

Een ezel stoot zich immers geen twee keer aan dezelfde steen. Ik ben met plezier een ezel, want ik ga mij ook geen twee keer laten rollen.

Vorige week nog 4 km te voet door een combinatie van factoren. Dat gaan ze mij geen tweede keer lappen. Gisteren naar mijn LFB geweest en voor elk probleem een oplossing gevonden. Ten eerste heb ik mij 5 binnenbanden gekocht, dat moet volstaan voor zelfs een extreme pechdag. Mocht ik dan toch extreem pech hebben, en mijn reservebanden zijn op, dan heb ik nog altijd mijn instant-reparatiemateriaal. Geen gedoe met lijm, rechtstreeks op de band plakken en terug op weg. Om te vermijden dat mijn LOOK-plaatjes na een fikse wandeling (door bijvoorbeeld mechanische pech) voor de vuilbak zijn heb ik mij ook maar covers voor LOOK-plaatjes meegebracht. Die covers zorgen daarenboven ook nog eens voor meer grip. Die LOOK-plaatjes zijn, zeker bij nattigheid, maar een glibberige bedoening.

Kortom, ik ben voorbereid op de volgende pechdag. En zeg nu nog eens dat wielrenners dommeriken zijn.

zondag, april 03, 2005

Het was me het weekje!

Het was me inderdaad het weekje wel. Zoals gepland ging ik vorige dinsdag met de wagen naar het werk, de rest van de week zou ik met de fiets gaan, vrijdag had ik verlof.

Zo gepland, zo gedaan. Woensdag gezwind naar het werk gefietst, door de paasvakantie was het vrij rustig en de wegenwerken lagen stil zodat ik mijn origineel parcours (34 km) eens heb kunnen rijden. De terugrit begon voor de verandering weer eens in de regen. Op zo'n 15 kilometer van huis een lekke voorband, zonder problemen vervangen. Iets verder een lekke achterband, deze ook vervangen. Nu heb ik standaard altijd twee reservebanden mee, dus wat ik mij absoluut niet kan permiteren is drie maal lek rijden. Maar het was dus een complete pechdag want op 4 kilometer van thuis, in the middle of nowhere (lees: veld) had ik opnieuw prijs. Dat betekende dus te voet gaan.

Ik kan u verzekeren met lookplaatjes onder uw schoenen is dat niet zo evident. Gevolg was dus dat ik 2,5 uur nadat ik op het werk vertrokken was thuis aankwam. Lookplaatjes compleet naar de vaantjes. Maar nog was mijn miserie niet gedaan. Want ik had wel reserveplaatjes liggen, mijn plaatjes waren zo afgesleten dat de gaatjes waar het inbussleuteltje in past ook verdwenen waren. Maar met een ijzerzaagje kan je veel. Volgend probleem, de schroefjes die bij mijn nieuwe lookplaatjes werden geleverd waren veel te kort. Ik heb namelijk adaptors (om van het SPD- naar het LOOK/TIME systeem te kunnen gaan) op mijn schoenen staan.

Donderdag sta ik dan op met zware hoofdpijn, nekpijn,... Kortom, algemene malaise. Nat bezweet een wandeling door de open velden (lees: veel wind) heeft blijkbaar zijn tol geëist. Het was daarenboven ook nog mistig, dus weer maar eens met de auto. Niet volgens de planning, maar iemand heeft ooit gezegd: Een plan is slecht als het niet kan gewijzigd worden.

Conclusie: vandaag nog steeds ziek, al gaat het wel wat beter. Niet meer op de fiets gezeten sinds woensdag en waarschijnlijk zal het nog tot woensdag duren vooraleer ik nog eens een ritje zal maken. Het was mij het weekje!