woensdag, juli 27, 2005

Wisselen in juli regen en zonneschijn, het zal het naaste jaar voor de boeren kermis zijn.

Na een verlengd weekend kunnen we terugkijken op een geslaagde campagne. Donderdag, op de nationale feestdag, de Ronde van Haspengouw (Goetsenhoven) gereden. Deze rit werd eigenlijk het weekend ervoor georganiseerd, maar door omstandigheden (lees: te laat gaan slapen) was ik er toen niet geraakt. Nu dus wel paraat voor de 135 kilometer. Het parcours was hier en daar gewijzigd tegenover vorig jaar, maar de klimmetjes bleven wel grotendeels hetzelfde. UIteindelijk had ik meer dan 153 kilometer op de teller.

Zaterdag dan om 7 uur opgestaan om de Ti Light Classic te rijden, met amper 4,5 uur slaap in de ogen. Eerst rustig naar Tienen gepeddeld. Na de inschrijving kon ik dan gewoon terug naar Landen fietsen, via de gebruikelijke wegen ging het dan richting Maasvallei. Voor de tweede keer in twee dagen de Côte Ben-Ahin op. Nadien volgden er nog een aantal hellingen die ik donderdag ook al had gereden. En ik vermoed dat dit volgende week tijdens de Cicli Fondriest niet anders zal zijn.

Bijna terug thuis kwam ik nog twee fietsmakkers tegen die een ritje naar Oteppe hadden gepland. Met al meer dan 130 km in de benen besloot ik toch om mee te gaan. Op het vlakke kon ik nog goed mee, maar op de hellingen moest ik telkens wel een paar fietslengtes prijsgeven. Terug thuis had ik exact 190 kilometer in de benen, een nieuw persoonlijk afstandsrecord. Wel een record dat ik deze zomer nog wil breken.

Records heb ik deze maand wel weer niet gebroken in mijn woon-werkverkeer: amper negen keer met de fiets naar het werk. Dat heeft in grote mate te maken met de drukke agenda, het slechte weer en mijn fiets in herstelling. Volgende maand staan er 14 fietsdagen op de planning. We zullen wel zien wat er daar van komt

woensdag, juli 20, 2005

Fietsen is oorlog (part II)

Fietsen is oorlog, niet alleen het dagelijks gevecht tegen de natuurelementen. Ook met mijn medeweggebruikers moet ik regelmatig in de clinch gaan. Zo was het gisteren bijvoorbeeld weer goed prijs.

Eerst meende een automobilist dat hij zijn voorrang van links mocht nemen, maar dat was dan wel even buiten deze eenzame fietser gerekend. Gevolg was dat de bestuurder helemaal moest stoppen aan het kruispunt, en dat was blijkbaar niet naar zijn zin. Begrijpbaar, uw voet van het gaspedaal halen en helemaal tot stilstand komen om een domme fietser zijn terechte voorrang te geven vraagt dan ook veel energie. Iets verder kreeg ik het dan weer aan de stok met voetgangers die het verschil niet snappen tussen een voetpad en een fietspad. Wanneer ze dan selectief doof zijn voor mijn fietsbel moet ik er wel rakelings langsrijden. Gelukkig rij ik met muziek zodat ik de verwensingen niet echt gehoord heb.

Nu zullen velen mijn rijstijl als agressief beschouwen, ik hou het liever op assertief. Als fietser moet je op je strepen staan want anders wordt je compleet genegeerd. Uw voorrang van rechts nemen of u naar het midden van de rijbaan begeven om links af te slaan zijn maar twee voorbeeldjes.

Maar in het verkeer geldt ook vaak het recht van de sterkste en dan moet je als fietser het gezond verstand hebben om je bij de suprematie van koning auto neer te leggen. Een auto die u voorbijsteekt om dan onmiddellijk rechts af te slaan en u volledig de pas af te snijden. Tja, daar kan je weinig tegen beginnen. Hetzelfde voor openslaande portieren of auto's die van een uitrit komen en zonder kijken het fietspad oprijden. In zo een geval ben ik liever blode Jan, dan dode jan, en stop ik, natuurlijk wel met de nodige verwensingen en handgebaren.

Met assertief rijden bedoel ik dus zeker niet dat je moet rijden als een kamikazepiloot. Wanneer ik bijvoorbeeld mijn voorrang van rechts neem hou ik er altijd rekening mee dat een automobilist dit niet verwacht en toch doorrijdt. Ik zorg er altijd voor dat ik een vluchtroute heb, een uitwijkmogelijkheid om een ongeval te vermijden. Want vergeet één ding niet, als fietser ben je in een ongeval altijd de pineut.

woensdag, juli 13, 2005

We gaan er weer eens invliegen...

De titel van mijn vorig bericht was "slecht bezig", nadien is het er niet echt beter op geworden. Deze maand nog maar twee dagen op de fiets gezeten, mijn laatste rit dateert van een week geleden. De reden? Slecht weer, geen zin en tijdelijk geen fiets (bij de fietsenmaker).

Vanavond mag ik mijn stalen ros weer gaan ophalen, en dus kunnen we morgen weer met volle moed starten met de dagelijkse ritten naar en van het werk. Het weer ziet er in elk geval veelbelovend uit, en ik heb er dan ook echt weer zin in. Soms is zo'n inactieve periode echt niet slecht, zowel voor geest als lichaam.

De goesting is dus meer dan terug, en maar best ook want de volgende weken wordt het druk. Nu zaterdag rij ik de Ronde van Haspengouw, een rit die ik vorig jaar ook al gereden heb. De zaterdag nadien volgt de Ti'Light Classic in Tienen en het weekend nadien staat de Cicli Fondriest (Zoutleeuw) op de agenda. Drie ritten van telkens meer dan 150 kilometer (verplaasting van en naar de start meegrekend), dus we zullen onze schade wel snel inhalen.

vrijdag, juli 01, 2005

Slecht bezig!

Deze week was een rampweek op fietsgebied. Amper één dag met de fiets gaan werken. Late vergaderingen en het slechte weer hebben ervoor gezorgd dat ik deze week maar liefst 4 maal met de wagen naar het werk ben gegaan. Du jamais vu! De balans voor de maand juni is dan ook maar zwak. Acht dagen met de fiets naar het werk. Verzachtende omstandigheid is wel mijn weekje vakantie van begin juni.

Maar ook in het weekend komt het er niet van om nog op de fiets te kruipen. Dit weekend zal er trouwens ook weer weinig gelegenheid zijn. Komt daarbij dat ik mijn fiets dringend eens moet nakijken want mijn tandwielen hebben hun beste tijd gehad. Kortom, niet goed bezig!