maandag, augustus 22, 2005

Kroniek van een aangekondigde dood!

Gisterenmorgen, om even voor acht, Heeft mijn Merckx-kader de geest gegeven. Wat zich al langer aankondigde kwam al bij al toch nog als een verrassing. Ik was net vertrokken om de Willy Vannitsen Classic te rijden toen mijn fiets, na nog geen 50 meter, opeens raar begon te doen. Eerst dacht ik nog dat mijn zadel los stond. Maar al snel bleek mijn bovenbuis volledig doorgescheurd. Het geplande fietstochtje kon ik dus op mijn buik schrijven.

Dit was natuurlijk vroeg of laat te verwachten, rij nu toch al enkele maanden rond met een scheur in het frame. Maar toch komt dit een week te vroeg. De bedoeling was namelijk om in mijn verlof (dat vrijdag begint) alles van het Merckx-frame over te zetten naar mijn nieuwe diamant-kader. Op de planning stonden deze week nog drie woon-werkritten. Bij gebrek aan racefiets ben ik vandaag dan maar met de MTB gaan werken. Een kleine 80 km met Ritchey Excavaders op de weg, zware kost! Dat belooft voor morgen.

PS: Dit voorval zegt niets over het merk Merckx. Dit kader heeft een heel aantal jaren dienst bewezen en heeft zeker +100 000 km gereden. Scheur is dus het resultaat van normale slijtage.

dinsdag, augustus 09, 2005

Wat een pechdag!

Gisteren was het een echte kl*tedag (excusez-moi le mot). 'S morgens nog niet goed de deur uit of het begint al te stortregenen. Voor ik goed en wel besef dat het regent, en dat ik beter mijn overschoentjes en regenjas aantrek, is het alweer voorbij. Ik blijf verweesd en doorweekt achter. Dat doorweekt maakt al snel plaats voor verkleumd. Het is al niet warm, als je dan nog nat wordt is het helemaal om zeep.

Maar mijn ongeluk was nog niet op! Bijna op het werk, in de laatste bocht, blokkeert opeens mijn ketting. Bij nadere inspectie blijk ik een derailleurwietje (pulley) te hebben verloren. Zou het kunnen dat ik dit zaterdag bij de fietskuis niet vast genoeg heb gedraaid. In elk geval, ik stond aan de grond maar moest gelukkig amper een hondertal meter meer afleggen. Fiets in de lappenmand, dat betekent dus met de bus en de trein naar huis. Toeval wil dat Hasselt gisteren de ENECO-tour ontving en dat een groot deel van de stad afgesloten was, met de nodige verkeersopstoppingen als resultaat. Dan maar iets vroeger vertrekken op het werk, maar het liep al bij al nog vlot om het station te bereiken.

Vandaag dat weer met de auto, en het fietsenrek, om straks mijn fiets weer binnen te brengen. Ik hoop alleen niet dat ik een volledig nieuwe derailleur nodig heb want het ziet er allemaal toch een beetje verwrongen uit. En dan durven mensen zich nog afvragen waar ik mijn fietsvergoeding voor gebruik.

woensdag, augustus 03, 2005

(bijna) terug naar school

Ondertussen is de eerste helft van de grote vakantie weer gepasseerd. Het jong volkje kan beginnen uitkijken naar de start van het volgende schooljaar. Ondanks het feit dat ik mijn schoolcarrière al een tijdje achter mij heb gelaten, kijk ik al uit naar september. Ik ga de schoolbanken immers terug opzoeken. Ik heb mij deze week ingeschreven voor een opleiding fietsmecanicien.

Deze cursus richt zich naar mensen die een fietsenhandel willen opstarten, niet dat ik dat van plan ben. Maar het garandeert in elk geval wel dat het een degelijke opleiding is. Een avond per week, gedurende twee jaar, zullen alle aspecten van de fiets aan bod komen.

Voor de rest gaat alles zijn gewone gangetje. Mijn "grote vakantie" begint pas eind deze maand. Het bouwverlof is blijkbaar ook afgelopen want sinds deze maandag moet ik weer twee kilometer omrijden, deze keer omdat ze mijn brug over de autosnelweg hebben opgebroken.

Vorig weekend nog de Cicli Fondriest gereden. Omdat er een onervaren fietsmakker meereed kozen we voor de 130 kilometer. Achteraf heb ik mij dat wel beklaagd, met uitzondering van de helling in Oteppe was het een vrij mak parcours met geen echte hellingen, en helemaal geen kuitenbijters. DeTi Light van de week ervoor en zeker de ronde van Haspengouw maken beter gebruik van de hellingen uit de streek.