Geen pad zonder doornen

Boze blikken, onverstaanbare opmerkingen, enkelingen gaan zelfs zover om mij al roepend en tierend, zwaar gesticulerend, attent te maken op het feit dat er rechts van mij een fietspad loopt. Dat zijn de reacties die ik vrij regelmatig krijg omdat ik weiger op het fietspad te rijden. Versta me nu niet verkeerd, ik rij zelfs heel graag op het fietspad, maar niet altijd en overal.

En ik heb daar verschillende redenen voor:

Ten eerste is in vele gevallen het fietspad het verlengde van een in/uitrit. Mensen rijden dan hun poort buiten, mooi tot op het fietspad, en kijken dan of er geen verkeer aankomt. Vermits ik een hekel aan vliegen heb, heb ik ook weinig zin om over een motorkap uit te vliegen. Het zijn niet enkel de in- en uitritten , zijstraten zijn al even gevaarlijk. Een tweede reden is de erbarmelijke staat van vele fietspaden. Mijn bedoeling is nog altijd om binnen een redelijke termijn op mijn plaats van bestemming aan te komen, liefst zonder lek te rijden. En ligt het niet aan de staat van het fietspad dan maakt de rommel het wel onberijdbaar, het fietspad als vuilbak van de openbare weg. Een derde reden in de idiotie die soms wordt/werd gehanteerd bij de aanleg van het fietspad. Zo heb ik op weg naar het werk een stukje fietspad waar ik (als ik het al zou gebruiken) bij elke zijstraat een drempel van een tiental centimeter moet nemen om van en terug op het fietspad te geraken. Dat is niet alleen nefast voor mijn snelheid en ritme, maar ook de wielen zien hier erg van af. Op een ander stukje van mijn dagelijks parcours hebben ze een spiksplinternieuwe weg aangelegd, zo van dat soepel asfalt met amper rolweerstand. HEERLIJK! Ook het fietspad is nieuw. Bedoeling was blijkbaar een fietspad met de grootst mogelijke stroefheid aan te leggen. En ik moet zeggen, opdracht geslaagd! Een soepele weg tegenover een stroef fietspad, keuze is snel gemaakt.

Misschien is het in andere delen van Vlaanderen veel beter. Ik kan enkel maar oordelen over die kleine 70 kilometer die ik bijna dagelijks doe. Maar als ik naar de cijfers van het Nationaal Instituut voor de Statistiek kijk dan ben ik blijkbaar niet de enige. Slechts één op tien huishouden verklaart dat hun buurt heel goed voorzien is van fietspaden. Als ik dan kijk naar de gemeenten die ik dagelijks passeer. Daar schommelt het van 77,6% tot 41,4% van de ondervraagden die vinden dat hun buurt slecht voorzien is van fietspaden.

De volledige resultaten van de bevraging vind je hier. Kan je ook eens nagaan hoe goed je eigen stad scoort.