maandag, januari 17, 2005

Sunday, muddy Sunday

Tijdens de tocht van vorige week merkte ik dat mijn remmen niet echt meer functioneerden zoals het hoort. Terug thuis bleek dan ook dat de remblokken hun beste tijd gehad hadden. Ik dus deze week naar mijn LFB (= Lokale Fietsenboer) voor nieuwe blokjes: Veestop triple-color van BBB, (23,5 euro voor 4 cartridges, nadien hoef je enkel de blokjes nog te vervangen). Duurder dan de klassieke wegwerpremblokken, maar ook duurzamer (dat verwacht ik in elk geval toch).

Zaterdag dan de remmen geïnstalleerd en mijn mountainbike eens volledig gekuist. Dat was wel nodig want het nadeel van Zonhoven is toch wel de zanderige ondergrond. Dat zand kruipt echt overal tussen, en dat komt de duurzaamheid van het materiaal zeker niet ten goede.


Gisteren, zondag, dan op pad in eigen streek om nieuwe wegeltjes te verkennen. Zandgrond is misschien nefast voor het materiaal, ik kan u verzekeren: zware kleigrond is moordend voor de spieren (en nu had het nog gevroren, dus je moet niet vragen bij zwaar regenweer). Het lijkt alsof die klei je naar de kern van de aarde probeert te sleuren. Sucking Hell!!!

Zwaar parcours dus, het tempo lag echter niet hoog zodat het al bij al nog een rustige rit werd. Na een uurtje fietsen begon het te dooien en reden we dus op een vorm van permafrost: bevroren ondergrond met een laagje modder. Gevaarlijke situatie. In een iets of wat technische afdaling gebeurde dan ook het onvermijdelijke: fiets die even een eigen wil scheen te hebben en mijn knie tegen het stuur. Vraag mij niet hoe ik het exact gedaan heb, het deed in elk geval geen goed.


Enkele kilometers verder platte band! De goden waren mij gisteren blijkbaar niet echt gunstig gezind. Gelukkig was ik de enige van ons groepje die materiaal én een reserveband bij had. Alleen was ik zo slim geweest om mijn bandenlichtertjes voor de racefiets mee te pakken. En dat werkte duidelijk niet op mijn Ritchey Excavaders. Na 36,5 km was het voor mij dus over and out! Ik heb dan nog een kleine zes kilometer kunnen wandelen om terug in de beschaving te raken. Gelukkig stond de taxi (mijn vader) al klaar en was ik snel terug thuis. Weer een ervaring rijker; deze week dus naar mijn LFB voor goede bandenlichters!

dinsdag, januari 11, 2005

Een man maakt een plan!

Hoe meer ik in mijn trainingshandboek lees, hoe meer zin ik heb om op de fiets te kruipen. Ondertussen heb ik mij ook al een tweede boek aangeschaft. Gisteren was ik in de Standaard Boekhandel en daar stond het trainingsboek van niemand minder dan Lance Armstrong. Niet dat ik een grote fan ben van deze Texaan, maar voor 10 euro kon ik "Lance Armstrongs Trainingsprogramma: in 7 weken naar een optimale prestatie" toch niet laten liggen.

Natuurlijk moet ik mijn lectuur dan nog in de praktijk brengen. Een eerste principe uit deze trainingshandboeken dat ik ga toepassen is het actief herstel.

In plaats van voor de televisie te recupereren van de gedane inspanningen, ga ik proberen om op de fiets te herstellen. Zo heb ik eergisteren een schitterend mountainbikeparcours (45 km) gereden in Zonhoven en omstreken. Bijna alles onverhard en prachtige singletracks. Met een gemiddelde snelheid van 21,5 km/h was het wel een snedige rit, vooral als je weet dat we op die singletracks nogal vaak zijn opgehouden door tragere bikers. In plaats van gisteren dan in de zetel te kruipen heb ik mij op de hometrainer genesteld.

Mijn eerste hersteltraining bestond uit een half uurtje fietsen. Waarbij ik de eerste 5 minuten heb los gereden, vervolgens 20 minuten met een comfortabele trapfrequentie geprobeerd om mijn hartslag tussen 125 en 130 bpm te krijgen. De laatste 5 minuten rustig gebold tot mijn hartslag onder de 80 bpm was gezakt. Morgen plan ik weer een herstelritje op de hometrainer. Natuurlijk blijf ik ook op dinsdag en donderdag mijn looptraining behouden, al was het maar om de vriendin een beetje gezelschap te houden.

Mijn geplande standaardweek voor deze maand gaat er dus als volgt uit zien:
Zondag: intensief tochtje met MTB of racefiets
Maandag: actief herstel op hometrainer (30 min)
Dinsdag: looptraining 30 minuten
Woensdag: actief herstel op hometrainer (30 min)
Donderdag: looptraining 30 minuten
Vrijdag: rustdag
Zaterdag: rustdag of korte rit onder anaërobe drempel

Neem ook regelmatig maar eens een kijkje in mijn trainingsschema op www.wielertoerist.be.

donderdag, januari 06, 2005

Als het kriebelt moet je .... geduld oefenen!

Het begint nu toch wel echt te kriebelen om met de fiets gaan te werken. Zeker op dagen zoals vandaag: droog en lekker zonnetje. Ik heb in elk geval mijn fietskalender al opgesteld. Dat het maar snel 1 maart is!

Als ik tussen 1 maart en 31 oktober elke dag met de fiets zou gaan werken, uitgezonderd feestdagen en reeds vastgestelde vakantiedagen (brugdagen), zou ik 165 dagen met de fiets naar het werk pendelen. Met de nadruk op zou, want natuurlijk ga ik ook wel wat vakantie nemen. Minstens één keer per week zal ik trouwens toch de wagen moeten nemen om mijn verse kleding en wasgerief ter plekke te krijgen. Het gaat hier al snel over meer dan 50 fietsdagen die ik zal moeten "opofferen". Mijn vooropgestelde fietsdoel voor 2005: 100 fietsdagen woon-werkverkeer blijft dus binnen bereik. Al heb ik niet echt veel speling.

Ondertussen heb ik mij ook ingeschreven op de webstek wielertoerist.be. Hier ga ik proberen mijn fietsgegevens bij te houden, zowel woon-werk als de weekendritten. Dit weekend zal het trouwens terug mountainbiken worden. Ga De Teut in Zonhoven nog eens onveilig maken.

maandag, januari 03, 2005

Lucy in the Sky with Diamonds

LSD kan staan voor "Lucy in the Sky with Diamonds" of zelfs voor "lysergic acid diethylamide" maar bij mij staat het voor Long Slow Distance. Een LSD-training is volgens mijn trainingshandboek van cruciaal belang in de opbouwfase voor een nieuw seizoen. Nog volgens mijn handboek moet ik dan fietsen met een hartslag tussen 141 en 146 bpm. Deze morgen stond ik dan ook vertrekkensklaar voor mijn eerste echte LSD-training van het nog prille jaar.

Nog niet goed vertrokken begint mijn hartslagmeter al als gek te piepen. De klim richting de provincie Limburg vergt blijkbaar al te veel energie, want ook tegen lage snelheid krijg ik mijn hartslag niet onder de 146. Even later kom ik op het wegdek de markeringen tegen van de Cicli Fondriest, een toertocht die ik deze zomer al gereden heb, en ik besluit de pijltjes maar te volgen (kwestie van niet altijd hetzelfde parcours te rijden). Eigen aan zo'n toertochtparcours is dat de inrichters elke molshoop in de omgeving in hun parcours opnemen. Resultaat: vrij veel - zij het korte - hellingen en veel draaien en keren. Ik heb de pijltjes van de 80 km rit gevolgd en toen ik terug in Landen aankwam had ik iets meer dan 50 km gereden. Niet echt moe, maar ook helemaal niet voldaan.

Van het opgezet doel; een rustige LSD-training is niets in huis gekomen. Veel klimmen en een verschrikkelijk hinderlijke wind zodat ik uiteindelijk een gemiddelde hartslag van 158 had, nochtans heb ik geprobeerd om rustig naar boven te klimmen om zo mijn hartslag laag genoeg te houden. Maar blijkbaar lukt het mij niet om een berg omhoog te rijden onder de 146 hartslagen per minuut, althans niet tegen een aanvaardbare snelheid. Want ik had nu ook geen zin om tegen 10 km/h naar boven te peddelen.

Voor de rest van de week zal er weinig fietsen uit de bus vallen, vanaf morgen is het weer werken geblazen.

zondag, januari 02, 2005

Een nieuw jaar, een nieuw begin!

Allereerst aan iedereen een gelukkig en voorspoedig 2005, zowel op sportief, professioneel als persoonlijk vlak.

"Een nieuw jaar, een nieuw begin", ook voor mijn "fietscarrière". Ik heb van mijn eega namelijk een boek over wielrennen gekregen: 'Het complete trainingshandboek voor de wielrenner' van Paul Van den Bosch. Vandaag heb ik de eerste zin van de achterflap "Trainen is meer dan zo hard en zo lang mogelijk op de trappers duwen" toch al in de praktijk gebracht: 47 km tegen 21 km/h en terwijl luisterend naar de Hotlist op Studio Brussel.

Maar het begin van het jaar betekent ook wilde plannen en goede voornemens. Zo ga ik proberen om ook tijdens mijn woon-werkverkeer de principes van een goede training toe te passen en niet altijd "zo hard mogelijk op de trappers duwen". Een beetje interval, een beetje hersteltraining, kortom een beetje variatie zou niet slecht zijn. De bedoeling is ook om dit jaar zo'n 100 dagen met de fiets gaan te werken. Dat betekent een kleine 7000 km woon-werkverkeer, bijna het dubbele van dit jaar. Ik weet het, zéér ambitieus maar we zullen wel zien waar we uitkomen.

Natuurlijk heb ik ook een aantal objectieven als "wielertoerist". In de eerste plaats een aantal klassiekers, waarvan De Amstel Gold Race en Luik-Bastenaken-Luik hoog op mijn verlanglijstje staan. Daarnaast ook een aantal lokale wielerritten, met Landen-Trois Pont-Landen als uitschieter: 210 km op een geaccidenteerd parcours. Tenslotte heb ik ook een tweedaagse met de mountainbike in gedachte. Concreet wil ik ergens begin mei de Transardennaise (160 km van La Roche naar Bouillon) of de Transgaumaise (140 km in Virton en omstreken) rijden. Maar het zal er ook van af hangen hoe vlot dit te organiseren is, en of ik volk meekrijg: want alleen is ook maar alleen.

Als allerlaatste voornemen heb ik mijn zinnen gezet op een GPS voor op de fiets. Ik heb al een beetje research gedaan en mijn oog is gevallen op de Magellan Meridian Gold. In combinatie met de COTACOL encyclopedie lijkt mij dit een ideale partner bij het rijden van vooraf uitgestippelde routes. Dan kan ik eindelijk eens de beklimmingen rijden die ik gepland had, in plaats van de verkeerde helling op te rijden. Hint voor mijn direct omgeving: binnenkort verjaar ik!

Enfin, vele plannen en veel goede voornemens.

PS: geen verslag van Lummen of Diest, om de simpele reden dat ik ze niet gereden heb. Te nat, te veel volk, te moe,.... Te veel excuses!