dinsdag, december 21, 2004

brrr, koud hé

Verlof en zonnig! Ideaal om een tochtje gaan te maken zou je zeggen.

Maar het begon deze morgen al niet schitterend. Nog voor mijn wekker afliep was ik al klaarwakker: buikkrampen. Van pure miserie opgestaan en mij al snel in het kleinste kamertje moeten gaan nestelen.

En ik had nog zo'n mooie plannen gemaakt: Met de fiets (MTB) naar Burdinne en daar dan de plaatselijke MTB-route rijden. In totaal iets van een 90 à 100 km. Met de hartslagmeter ingesteld op 60% à 70% van mijn maximale hartslag zou dat een ideale duurtraining geweest zijn.

Na lang twijfelen (en een tweede bezoek aan het kleinste kamertje) besloot ik toch maar te vertrekken. Lekker warm ingeduffeld: thermisch ondergoed, zomertenue én wintertenue, plus mijn nieuwe MTB-handschoenen (windpro en tot -5°c). Ik was nog maar enkele kilometers ver of mijn maag begon al weer te rommelen. Bovendien was het toch véél kouder dan ik had gedacht. Als ik dit nog 90 km moest volhouden dan waren mijn voeten, handen en oren al lang veranderd in ijsblokken. Een beetje ongoocheld heb ik dan toch maar het wijze besluit genomen om terug te keren.

Gelukkig wordt het de volgende dagen weer zachter (andere kant van de medaille is dat ook natter wordt). Op het programma staan mijn eerste georganiseerde mountainbikeritten. Op 26 december trek ik waarschijnlijk naar een TT in Lummen en op 30 december naar Diest. Het verslag volgt nog wel.

maandag, december 06, 2004

5-12 Mountainbikeroute de Hoge Kempen (Genk)

Zondagmorgen om 7 uur is het eigenlijk nog veel te vroeg om op te staan. En eigenlijk is het op 5 december veel te koud om buiten te komen. Maar achteraf ben je dan blij dat je even het gezond verstand opzij hebt gezet en toch bent vertrokken voor een tochtje. Biken, I love it!

Zondag 5 december het Bloso-parcours in Genk gaan rijden. Alhoewel velen zeggen dat er te veel beton in dit parcours zit, vind ik het juist een perfecte mix van bos/veld en beton. In het bos kan je je geven, en op het beton kan je even bekomen van de geleverde inspanningen. Het parcours lag er zéér vettig en modderig bij. Het toppunt van modderigheid kwam vlak na het Fenix-Stadion. Het vervolg van dat pad was vol met kuilen en om daar op snelheid te blijven moest ik toch serieus doortrappen. Daarna was het eigenlijk zeer rustig met weinig technische stukken (uitgezonderd een singletrack langs een andere spoorweg) maar wel lekker ontspannen rijden door de Genkse bossen.

Uiteindelijk had ik 45 km op de teller, met een gemiddelde van iets meer dan 22 km/h en een goed gevoel in de benen. Mijn looptraining die ik sinds vorige week hervat heb, samen met de fietstraining van vorige week, heeft blijkbaar mijn conditiepeil terug in de hoogte gejaagd.