vrijdag, augustus 20, 2004

La douce France

De eerste week vakantie zit er bijna op. Van de geplande fietstochten is er ondertussen niets meer in huis gekomen. Te druk met andere dingen en het slechte weer.

Vandaag ben ik begonnen met het pakken van mijn valies om richting Frankrijk te vertrekken. Morgenvroeg is het zover. Zonder fiets, mijn vriendin zou er niet mee kunnen lachen mocht ik dat wel proberen. Dat betekent ook dat het hier de komende tijd zeer rustig zal blijven, dus geen nieuwe postings meer tot ik terug ben.

dinsdag, augustus 17, 2004

De Bokkerijders

Vandaag mijn eerste officiële MTB route gedaan. Eerst met de fiets naar Wellen, en dan daar begonnen aan De Bokkerijders

Bedoeling was om de rode en blauwe route te rijden, samen goed voor 38 km. Maar wegens tijdsgebrek is het bij de rode route gebleven. Toch nog 26 km, samen met de 30 km heen en de 30 km terug hebben we er een kleine 90 km opzitten. Over het parcours valt niet zo veel te zeggen. Alles is heel goed uitgepijld, maar zoals je in dit deel van het land kan verwachten zorgen enkel de onverharde veldwegen voor enig off-roadvertier.

maandag, augustus 16, 2004

Eindelijk vakantie!

Vandaag mijn eerste vakantiedag. De volgende drie weken zullen in het teken staan van rusten en relaxen! De eindbalans van de fietsmaand augustus is dan ook snel gemaakt. Zeven dagen met de fiets naar het werk. Enkel vorige donderdag gezondigd tegen de fietsplanning.

De volgende drie weken moet ik natuurlijk proberen om het fietsen niet te verleren. Maar dat zal wel lukken, er staat immers heel wat op het programma. Morgen ga ik ook voor het eerst mijn mountainbike eens uittesten. Sinds vorig weekend ben ik immers de trotse eigenaar van een Thompson Mach 5, volledig LX afgemonteerd en met een Judy TT verende voorvork. Geen topfiets, maar voor mij meer dan voldoende.

Morgen dus mijn eerste echte mountainbikerit op het programma. Ben mij vandaag dan ook maar snel een pompje, gaan halen. Eentje dat past op een MTB ventiel.

donderdag, augustus 12, 2004

De geest is wel gewillig...

... maar het vlees is toch zo zwak!

Vandaag is er een einde gekomen aan de reeks van 880 ononderbroken fietskilometers (wisseldagen niet meegerekend). Ik ben met de auto naar het werk gegaan, terwijl er eigenlijk een fietsrit op de planning stond. Maar natuurlijk heb ik een passend excuus. Deze keer lag het niet aan de regen, daar laat ik mij immers niet meer door afschrikken. De reden is dat het optreden van Buscemi wat langer is uitgelopen dan ik had verwacht, en daarom lag ik pas tegen half twee in mijn bed. Om er dan om zes uur terug uit te moeten: pijnlijk!

De wekker stond nochtans op het gebruikelijke uur. Maar het plan werd ’s morgens snel aangepast zodat ik nog anderhalf uur langer kon slapen. Maar zoals Johan Cruijff zegt: elk nadeel heeft zijn voordeel. Nu kan ik op weg naar huis mijn draagbaar radiootje gaan ophalen, heb gisteren een seintje gekregen dat de bestelling geleverd is.

woensdag, augustus 11, 2004

Na regen komt zonneschijn

Uit mijn lessen logica weet ik nog dat wanneer A gelijk is aan B, B ook gelijk is aan A. Na regen komt zonneschijn, maar na zonneschijn komt ook regen. En dat heb ik gisteren gemerkt.

Gisteren dus voor de eerste keer deze maand in de regen naar huis gereden, na 306 droge kilometers woon-werk verkeer. Maar ik had mijn voorzorgen genomen. Regenjas meegenomen, extra plastic zakken zodat alles in de rugzak zeker droog blijft. Na een paar ritten in de gietende regen weet ik nu ook dat ik mijn zadeltasje ook beter in mijn rugzak steek. Er zit dan wel een beschermhoesje rond, maar zo vlak onder het zadel moet zowat de vuilste en natste plek van de fiets zijn. Zeker wanneer je zoals ik zonder spatborden rijdt. Misschien dat ik tegen het najaar toch eens moet uitkijken naar spatborden. Maar dat betekent dat ik wettelijk ook reflectoren moet voorzien.

Deze morgen leken de regenwolken even de macht te willen grijpen, maar de zon kon zich toch doorzetten. En ondanks dat mijn schoenen nog redelijk nat waren van de plensbui gisteren, was het een aangename rit naar het werk. Stralende zon in combinatie met een aangename temperatuur en weinig verkeer. Wat kan een mens zich nog meer wensen? Dat het straks ook droog blijft misschien?

zondag, augustus 08, 2004

Wat zullen we drinken?

Net terug van een klein tochtje, 55 kilometer. Bij dit warme weer er toch een beetje onbesuisd ingevlogen. Ik heb dan ook The Coca Cola Company weer eens flink gesponsord. Onderweg 750 ml Aquana naar binnen gewerkt. Bij het thuiskomen ook nog een halve liter Aquarius, naast nog een half litertje gewoon mineraalwater.

Het is dan ook een dorstig weertje. Zeker wanneer je zoals ik in de laatste kilometers persé dat gemiddelde naar boven wil afronden, tegen de wind in. (zoals ik al eerder eens gepost heb: ik ben een slaaf van mijn fietscomputer) Uiteindelijk is het mij niet gelukt en ben ik blijven steken op 30,9 km/uur gemiddeld. Die laatste 0,1 kilometer was er dus te veel aan. Volgende keer beter zullen we maar denken.

donderdag, augustus 05, 2004

Fiets je rijk?

Ik krijg wel vaker de opmerking 'jij fietst je rijk', en dat is ook de slogan van de campagne waarmee men de mensen op de fiets probeert te krijgen. Vijftien cent per kilometer is altijd beter dan niets en zeker mooi meegenomen, maar om nu te zeggen dat ik er rijk van word. Reken je even mee?

We moeten in de eerste plaats onderscheid maken tussen vaste en variable kosten. Natuurlijk speelt het aantal kilometers hierin een grote rol, hoe minder het aantal kilometers hoe duurder het wordt.

Om naar het werk te fietsen heb je in de eerste plaats een fiets nodig. Iemand die dagelijks toch een aantal kilometer moet afleggen heeft graag een degelijke (race)fiets tussen de benen. We kopen dus een nieuwe maar bescheiden racefiets van 1000 euro. We rijden hier 4 jaar mee en verkopen hem dan door voor 250 euro. (afschrijving op 4 jaar en een restwaarde van 250 euro) Rekening houdend met de gederfde intresten maakt dit zo'n 200 euro per jaar. Totale vaste kosten dus 200 euro per jaar. Met 5000 woon-werk kilometers per jaar komt dit op 4 eurocent vaste kosten per kilometer. Voor iemand die maar half zoveel fietst is naar het werk fietsen twee keer zo duur.

Nu de variabele kosten. Jaarlijks verslijt je één à twee paar banden, een ketting,.... Daarnaast maak je af en toe ook wel wat brokken. Voor alle herstellingen en vervangstukken mag je ook snel 250 euro rekenen, en zeker meer wanneer je al het onderhoud laat uitvoeren door een fietsenmaker. Dit betekent dus 5 cent per kilometer aan onderhoudskosten (uitgaande van de 5000 km per jaar).

Daarnaast moet je ook nog kleding hebben. Hier kan je natuurlijk heel ver in gaan, maar zelfs een gesponsorde uitrusting kost al snel 50 euro, en om er een beetje frisjes bij te lopen heb je er toch enkele van nodig. Tel daar nog schoenen, windjack, regenjas, helm en eventueel winterkleding bij en je komt toch al snel op 250 euro per jaar, oftewel 5 cent per km.

De totale kost van het woon-werk verkeer bedraagt in mijn voorbeeld 14 eurocent per kilometer. Per kilometer maak je dus 1 cent winst. Op jaarbasis levert dat 50 euro bonus op. Dus om nu te zeggen dat je er rijk van wordt?

Met dank aan Fiets Magazine, nr 2, 6 februari 2004, pagina 6.

woensdag, augustus 04, 2004

Fiets je rijk!

De maand juli is voorbijgevlogen, weer eens tijd om de balans op te maken:

13 dagen met de fiets naar het werk, voor een maand die erg nat begon valt dat eigenlijk wel goed mee. Van de achttien neerslagdagen die door het KMI werden geteld heb ik er maar twee lijfelijk meegemaakt. Slechts één keer was ik nat tot op het bot. Voor vandaag verwacht men ook enkele pittige onweersbuien. We zullen zien hoe lang we de maand augustus droog kunnen houden.

In juli heb ik 884 kilometer afgelegd om van en naar het werk te rijden. Tegen een fietsvergoeding van 0,15 euro/km levert dat mij deze maand weer 132,60 euro op. Mooi meegenomen.

dinsdag, augustus 03, 2004

Music maestro, please!

Gisteren ben ik mij wat gezelschap op de fiets gaan bestellen in de vorm van een portable radio. Het is de Philips AE 6775 geworden. Een vierkantje van 8 op 8 centimeter, een digitale tuner, 10 voorkeurstations, een headset met automatisch oprolsysteem: dat zijn voor mij de voornaamste troeven van dit speeltje.

Binnenkort kan ik dan eindelijk op weg naar het werk naar mijn favoriete zender luisteren: Studio Brussel. 's Morgens naar het werk met Wim Oosterlinck, 's avonds naar huis met Peter Van de Veire. Ik kijk er al naar uit. Alleen zou er een probleem kunnen zijn met de beschikbaarheid. In het meest gunstige geval is hij binnen de vier dagen beschikbaar. Tegen het einde van de week weten we in elk geval meer.

Mocht hij niet meer leverbaar zijn dan staat de vervanger ook al vast. De PSA110 die Philips samen met Nike heeft ontwikkeld. Spatwaterdicht en met een handige armband en speciale sport-headset. En ook niet onbelangrijk, voor quasi dezelfde prijs (rond de 50 euro).

maandag, augustus 02, 2004

Een vruchtbaar weekend

Vandaag de eerste werkdag na een vruchtbaar weekend. Zaterdag de Cicli Fondriest. Zondagvoormiddag dan nog een veertigtal kilometer de beentjes los gereden.

Mijn fietsmaatje was ook terug van de partij, maar vermits hij pas de avond voordien terug was van twee weken Bourgondisch leven zonder één enkele keer op de fiets te zitten, kozen we in Zoutleeuw wijselijk voor de 130 km. Dan meden we in elk geval toch de zwaarste hellingen.

Om 9 uur gestart in Zoutleeuw en na zo’n 15 kilometer konden we aanpikken met een groepje van 4 man (eigenlijk 3 man en een vrouw). Met een gemiddelde van iets boven de dertig reden we samen tot aan de eerste bevoorrading. Toen we daar terug vertrokken waren onze compagnons al gaan vliegen, en een poging om ze terug in te halen was al bij voorbaat gedoemd om te mislukken, vooral omdat de eerste hellingen er aan kwamen en we onze energie in eerste plaats nodig hadden voor het overwinnen van de zwaartekracht. Op weg naar de splitsing tussen de 130 en 150 kilometer hebben we nog even jo-jo gespeeld met een tandem. Je zou versteld staan van hoe vlot dat vooruit gaat, vooral in de bergop. Vergt denk ik wel wat oefening om gelijke cadans te houden.

Bij de tweede bevoorrading was het even aanschuiven, er was dan ook enorm veel volk. (Vorig jaar 1400 deelnemers, dit jaar 2000!) Maar dat wachten geeft dan wel eens de kans om uw ogen de kost te geven. Niet te geloven waar sommige wielertoeristen mee rond rijden. Na de tweede bevoorrading zorgde enkel de helling in Oteppe nog voor een beetje klimvertier. Iets later sloten we aan bij drie Sluistrappers uit Lozen. Ook hier was er weer een vrouw bij. Tegen een gemiddelde snelheid van rond de 28 reden we terug richting Vlaanderen.

Iets na de derde bevoorrading in Gingelom kropen we in het wiel van twee oudere toeristen. We kregen ook nog het gezelschap van twee Molentrappers en reden met z’n zessen naar Zoutleeuw. De bomendreef iets voor de finish was voor een van de Molentrappers blijkbaar het signaal om nog eens flink door te trekken. Toen hij bleef steken op 38 km/uur besloot ik nog een tandje bij te steken en tegen 43 km/uur denderde ik richting rotonde. Daar aangekomen was er van de Molentrappers niet veel meer te zien. Mijn fietsmaat was ze ook al voorbijgestoken. Na 125 kilometer bereikten we moe maar voldaan de finish. Al bij al een zeer geslaagde rit, met een dikke proficiat aan de organisatie voor de schitterende uitpijling en markering van gaten in het wegdek. Volgend jaar gaan we zeker terug, en dan voor de 150 km. Hopelijk hebben we dan ook meer geluk met de tombola en komen we thuis met een Fondriest-fiets.