maandag, januari 17, 2005

Sunday, muddy Sunday

Tijdens de tocht van vorige week merkte ik dat mijn remmen niet echt meer functioneerden zoals het hoort. Terug thuis bleek dan ook dat de remblokken hun beste tijd gehad hadden. Ik dus deze week naar mijn LFB (= Lokale Fietsenboer) voor nieuwe blokjes: Veestop triple-color van BBB, (23,5 euro voor 4 cartridges, nadien hoef je enkel de blokjes nog te vervangen). Duurder dan de klassieke wegwerpremblokken, maar ook duurzamer (dat verwacht ik in elk geval toch).

Zaterdag dan de remmen geïnstalleerd en mijn mountainbike eens volledig gekuist. Dat was wel nodig want het nadeel van Zonhoven is toch wel de zanderige ondergrond. Dat zand kruipt echt overal tussen, en dat komt de duurzaamheid van het materiaal zeker niet ten goede.


Gisteren, zondag, dan op pad in eigen streek om nieuwe wegeltjes te verkennen. Zandgrond is misschien nefast voor het materiaal, ik kan u verzekeren: zware kleigrond is moordend voor de spieren (en nu had het nog gevroren, dus je moet niet vragen bij zwaar regenweer). Het lijkt alsof die klei je naar de kern van de aarde probeert te sleuren. Sucking Hell!!!

Zwaar parcours dus, het tempo lag echter niet hoog zodat het al bij al nog een rustige rit werd. Na een uurtje fietsen begon het te dooien en reden we dus op een vorm van permafrost: bevroren ondergrond met een laagje modder. Gevaarlijke situatie. In een iets of wat technische afdaling gebeurde dan ook het onvermijdelijke: fiets die even een eigen wil scheen te hebben en mijn knie tegen het stuur. Vraag mij niet hoe ik het exact gedaan heb, het deed in elk geval geen goed.


Enkele kilometers verder platte band! De goden waren mij gisteren blijkbaar niet echt gunstig gezind. Gelukkig was ik de enige van ons groepje die materiaal én een reserveband bij had. Alleen was ik zo slim geweest om mijn bandenlichtertjes voor de racefiets mee te pakken. En dat werkte duidelijk niet op mijn Ritchey Excavaders. Na 36,5 km was het voor mij dus over and out! Ik heb dan nog een kleine zes kilometer kunnen wandelen om terug in de beschaving te raken. Gelukkig stond de taxi (mijn vader) al klaar en was ik snel terug thuis. Weer een ervaring rijker; deze week dus naar mijn LFB voor goede bandenlichters!

Geen opmerkingen: