Landen - Trois Ponts - Landen : een superklimmersuitdaging!

Net als vorig jaar moest de planning weer worden aangepast. Al maanden loop ik te roepen dat ik Landen - Trois Pont ga rijden, en toch moest ik op het einde nog terugkrabbelen, en kiezen voor Landen - Hamoir.

Vorig jaar lag te weinig training aan de basis, dit jaar was het eerder overtraining. De benen voelden zaterdagmorgen niet echt fris aan. Dat had alles te maken met de Omloop van de Voerstreek (130 km) die we donderdag hadden gereden, en ook wel een beetje met het avondje uit van vrijdag. Lekker gegeten en daarna nog even op stap gaf als resultaat dat ik pas om 2h30 in mij bed lag. Als dan de wekker al afloopt om 6h maakt de gedachte van 220 km afzien je niet echt "happy". Aan de inschrijftafel toch ingeschreven voor Trois Pont, maar met de bijna-zekerheid dat we voor Hamoir gingen gaan. Met een klein groepje gingen we op weg doorheen Waals haspengouw. De meerderheid zou Rotheux (105 km) rijden, met vier zouden we dan voor Hamoir kiezen.

Nadat we de Maas overstaken volgde de eerste serieuze klim van de dag, de côte de Yernée, vergelijk hem met côte de Rosiers. Het werd mij al snel duidelijk, ik was niet echt in vorm. Eén van onze metgezellen kon zich niet meer houden en vloog de berg op, we hebben hem die dag niet meer gezien. Nadien volgden nog wat hellingen en na ruim 68 km kregen we langs de Ourthe een eerste bevoorrading. Wie voor Landen - Hamoir kiest, moet even na de brug over de Ourthe linksaf. Maar dat was buiten één van de metgezellen gerekend: "we gaan Trois Pont doen": zie hij droogweg, en rechtdoor ging hij! Wij zijn maar gevolgd.

De côte Basse Bodeux viel samen met de Waalse Pijl, opvallend hoeveel lijken we daar tegenkwamen, zwalpend op de helling. Nadien volgde een lange, brede afdaling tot Trois-Ponts, met ergens onderweg de tweede controlepost. Ondertussen had onze moedige metgezel, jaja dezelfde die iets daarvoor nog resoluut had gekozen voor Trois Pont, te kennen gegeven dat het beste eraf was. Leuk! We moesten nog meer dan 100 km, met hellingen als de côte de la Gleize, côte de Meuville, côte de Lorcé, côte Comblain au Pont en de côte de Rotheux. Aan de laatste bevoorrading besloten we nog eens te wachten op onze fietsmakker want we wisten dat het laatste deel van de tocht nog serieuze inspanningen zou vergen. Dan heb ik het niet over de côte Les Cahottes maar eerder over het vlakke gedeelte door Haspengouw waarbij de wind ongenadig in het nadeel blaast, wie daar dan kapot zit weet wat afzien betekent. Moe, voldaan, én samen, kwamen we aan in de sporthal van Landen. Na 230 km, 2945 hoogtemeters en 9 uur op de fiets.