De "laatste rechte lijn" (voor het eerste grote doel van dit jaar) is ingezet. Overmorgen is het immers de Gran Fondo Eddy Merckx. Een cyclosportieve van 165 km, 3100 hoogtemeters en 17 hellingen. Jammer genoeg is de voorbereiding niet gelopen zoals gepland.
Normaal gezien zou ik vorige zondag Tilff-Bastogne-Tilff rijden. Maar door allerlei redenen is dat er niet van gekomen. Te laat gaan slapen, geen lotgenoten gevonden die wilden meegaan en dat verduiveld koude weer. Zondag is de fiets zelfs helemaal niet buitengekomen, maandag een rustige tochtje met de vriendin door Waals Haspengouw met hier en daar een kleine helling. Dinsdag en gisteren dan met de fiets terug met de het werk, en dat was het voor deze week. De benen voldoende laten rusten om dan zaterdag voor goud te gaan, dat betekent de 165 km afwerken binnen de 6 uur, oftewel gemiddeld meer dan 27,5 km/u rijden. Als je dan het parcours bekijkt zal het toch een zéér nipte onderneming worden. Zeker omdat ik iemand al lang geleden beloofd had om vanavond mee te gaan zaalvoetballen op een nogal speciale locatie. Het is ondertussen al weer een half jaar geleden dat ik nog tegen een bal gestampt heb, en dat ga ik zaterdag zeker nog voelen in de beentjes.
Ondertussen zit de maand mei er ook weer op. En die maand was zéér vruchtbaar op alle gebied. Niet alleen de komst van mijn nieuw fietsje maar ook de verpulvering van mijn afstandsrecord. Dat vorige record dateerde van de maand juli 2005, toen ik 1242 km op één maand had gereden. Nu, in mei, was dat 1710 km. Voor een groot deel te danken aan het woon-werkverkeer, want nooit eerder ging ik 14 dagen op één maand van en naar het werk met de fiets. Wat mij ineens ook een recordbedrag van 159,60 euro aan fietsvergoeding heeft opgeleverd. En dat voor een maand die de klimatologisch geschiedenis zal ingaan als een maand met 20 onweersdagen en 20 neerslagdagen, wat volgens het KMI abnormaal is.
Niet slecht, al zeg ik het zelf!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten