Landen - Trois Ponts - Landen : een superklimmersuitdaging!

Net als vorig jaar moest de planning weer worden aangepast. Al maanden loop ik te roepen dat ik Landen - Trois Pont ga rijden, en toch moest ik op het einde nog terugkrabbelen, en kiezen voor Landen - Hamoir.

Vorig jaar lag te weinig training aan de basis, dit jaar was het eerder overtraining. De benen voelden zaterdagmorgen niet echt fris aan. Dat had alles te maken met de Omloop van de Voerstreek (130 km) die we donderdag hadden gereden, en ook wel een beetje met het avondje uit van vrijdag. Lekker gegeten en daarna nog even op stap gaf als resultaat dat ik pas om 2h30 in mij bed lag. Als dan de wekker al afloopt om 6h maakt de gedachte van 220 km afzien je niet echt "happy". Aan de inschrijftafel toch ingeschreven voor Trois Pont, maar met de bijna-zekerheid dat we voor Hamoir gingen gaan. Met een klein groepje gingen we op weg doorheen Waals haspengouw. De meerderheid zou Rotheux (105 km) rijden, met vier zouden we dan voor Hamoir kiezen.

Nadat we de Maas overstaken volgde de eerste serieuze klim van de dag, de côte de Yernée, vergelijk hem met côte de Rosiers. Het werd mij al snel duidelijk, ik was niet echt in vorm. Eén van onze metgezellen kon zich niet meer houden en vloog de berg op, we hebben hem die dag niet meer gezien. Nadien volgden nog wat hellingen en na ruim 68 km kregen we langs de Ourthe een eerste bevoorrading. Wie voor Landen - Hamoir kiest, moet even na de brug over de Ourthe linksaf. Maar dat was buiten één van de metgezellen gerekend: "we gaan Trois Pont doen": zie hij droogweg, en rechtdoor ging hij! Wij zijn maar gevolgd.

De côte Basse Bodeux viel samen met de Waalse Pijl, opvallend hoeveel lijken we daar tegenkwamen, zwalpend op de helling. Nadien volgde een lange, brede afdaling tot Trois-Ponts, met ergens onderweg de tweede controlepost. Ondertussen had onze moedige metgezel, jaja dezelfde die iets daarvoor nog resoluut had gekozen voor Trois Pont, te kennen gegeven dat het beste eraf was. Leuk! We moesten nog meer dan 100 km, met hellingen als de côte de la Gleize, côte de Meuville, côte de Lorcé, côte Comblain au Pont en de côte de Rotheux. Aan de laatste bevoorrading besloten we nog eens te wachten op onze fietsmakker want we wisten dat het laatste deel van de tocht nog serieuze inspanningen zou vergen. Dan heb ik het niet over de côte Les Cahottes maar eerder over het vlakke gedeelte door Haspengouw waarbij de wind ongenadig in het nadeel blaast, wie daar dan kapot zit weet wat afzien betekent. Moe, voldaan, én samen, kwamen we aan in de sporthal van Landen. Na 230 km, 2945 hoogtemeters en 9 uur op de fiets.

Een beeld zegt meer dan duizend woorden....

Sportdrank...op zoek naar een alternatief....

Wanneer je vaak op de fiets zit, moet je natuurlijk ook zorgen dat je je vocht- en energievoorraad aanvult. Ik weet niet hoeveel geld ik eigenlijk uitgeef aan Extran, Aquarius, Aquana, AA-drink,.... Maar sportdrank is in elk geval niet goedkoop.

Bij sportdrank moet trouwens een onderscheid worden gemaakt tussen dorstlessers en energiedranken. Het verschil zit hem uitsluitend in het koolhydraatgehalte. Wanneer een drank 40 tot 80 gram koolhydraten per liter bevat, wordt het een dorstlesser genoemd, wanneer een drank 80-200 gram koolhydraten bevat spreekt men van een energiedrank.

Deze maand las ik in Fiets Magazine een bijdrage over Fantomalt (van Nutricia). Fantomalt is eigenlijk een dieetproduct, bestaande uit pure maltodextrine en zo te krijgen bij vrijwel iedere apotheker. Maltodextrine blijkt de basis te zijn van iedere commerciele energiedrank.

Zaterdag ben ik dus langsgeweest bij de apotheek voor een blik Fantomalt (ik betaalde ? 5,70 voor een blik van 400 gram) en bij een volgende lange rit ga ik eens zelf mijn energiedrank samenstellen. Hierbij rekeninghoudend dat maximaal per uur ongeveer 60 gram koolhydraat(KH) en 600-800 cc drank door het lichaam verwerkt kan worden. De optimale samenstelling van een sportdrank is daarom 60 gram KH in 600 cc. Sterker geconcentreerde oplossingen, b.v. met 130 tot 150 gr. KH, zoals in energiedranken, liggen veel te zwaar op de maag en worden vooral bij intensievere inspanning slecht verwerkt, ze remmen de zogenaamde maaglediging af, en daardoor ook de vochtopname. Energiedranken zijn daarom alleen geschikt in situaties met minimaal vochtverlies (bv. koud weer). Wetenschappers stellen dat een drank die 60 tot 80 gram koolhydraten per liter bevat in veel gevallen ideaal is voor de aanvoer van zowel vocht als energie.

Volgens Tour Magazin moet je hierbij ook nog rekening houden met het weer. Hoe warmer hoe meer je moet drinken (hoe kouder, hoe minder je zal drinken), dus hoe kleiner de concentratie KH/liter. Immers, je lichaan kan toch maar 60 gram KH per uur opnemen. Tour Magazin stelt daarom voor:
- 25 graden of warmer: max 40 gram per liter
- 20-25 graden: max 50 gram per liter
- 10-20 graden: max 60 gram per liter
- onder de 10 graden: max 80 gram per liter.

Mijn recept:
Per bidon van 600cc, 60 gram Fantomalt, een snuifje zout (voor een betere vochtopname) en limonadesiroop (voor de smaak)

Maar of dit nu zo veel goedkoper is dan de klassieke kant-en-klare sportdranken, daar heb ik toch mijn twijfels over. Per bidon kom je met Fantomalt toch ook al snel aan 0,80 euro.

UPDATE: lees ook "mijn Fantomalt-debacle"

Le nouveau Cervélo est arrivé

110 Kilometer heb ik mijn nieuwe fiets (zie foto, maar toch nog anders) al kunnen uittesten. Zaterdag de maidentrip van Tessenderlo tot Landen. Ik had mij voorgenomen om rustig, genietend naar huis te fietsen. Maar uiteindelijk zat ik bijna aan een gemiddelde van 32 km/h, zonder forceren en met een bijna lege maag.

Wat een verschil met mijn vorige fiets, vooral opvallend bij het opnieuw accelereren na het afremmen of na een bocht. Ik ben er echt supertevreden van, ondanks het feit dat ik momenteel rondrij met Mavic Aksium-wielen terwijl het eigenlijk Eastons moesten zijn.

Deze week ben ik trouwens voor dit jaar al de 3000 kilometer gepasseerd, in vergelijking met vorig jaar een verdubbeling. Dat heeft natuurlijk ook met het woon-werkverkeer te maken. Aleen het van en naar het werk rijden was dit jaar al goed zo'n voor een dikke 1700 km. Het lukt mij dit jaar trouwens veel beter om elke dag (met uizondering van woensdag=lesdag) op tijd op te staan en naar het werk te fietsen. Het is echt routine geworden. Volgende week zal het wat minder zijn door een drukke agenda op het werk, maar eigenlijk komt dit zelfs perfect uit na een aantal weken kilometers vreten. Een ideale rustperiode ook in de aanloop van het BK voor wielertoeristen.

De grote dag nadert!

Zaterdag mag ik mijn fiets gaan ophalen. Mijn vrees dat de wielen niet op tijd zouden geleverd worden is bewaarheid geworden. Daarom heb ik maar besloten om er Mavic Aksium wielen op te laten monteren, voorlopig dan toch. Deze wielen hebben hetzelfde uitzicht als de duurdere Ksyriums, maar de lagers zouden, volgens Fiets Magazine, dan wel zwakker zijn. De bedoeling is dan wel om binnenkort een deftig paar wielen aan te schaffen. Waarschijnlijk worden het dan de Easton Ascent II of zelfs Tempest II wielen, nog een stapje hoger dan de Circuits. Maar dat zal voor binnen enkele maanden zijn, als mijn vriendin deze grote uitgave al een beetje vergeten is.

Gisteren heb ik mijn de laatste les "fietsmecanicien" (volgende week examen!) trouwens de fiets van mijn vriendin afgewerkt. Ze weet nog steeds van niets, en dus zullen er zaterdag twee nieuwe fietsen in ons berghok staan. Hoe we dat praktisch gaan regelen in een hok waar het nu met twee fietsen al redelijk krap is, dat moet ik nog uitzoeken. Waarschijnlijk verhuist mijn MTB naar de kelder van mijn ouders. Die heb ik voorlopig toch niet nodig want sinds vandaag rij ik met de koersfiets naar het werk. Wat een verschil, vandaag was ik op 1 uur en 12 minuten op het werk. Met de MTB deed ik er soms anderhalf uur over! Eerlijkheidshalve moet ik er wel aan toevoegen dat ik mij vandaag een beetje overslapen had, en dus wel zo hard moest rijden om op tijd op het werk te zijn.