Landen - Steinbach

Zondagmorgen om 6 uur, wanneer normale mensen nog slapen, stonden er zeven dapperen aan mijn deur voor onze geplande rit naar Steinbach. Het eerste deel van de tocht zou over bekend terrein lopen. Het was immers de bedoeling om de bepijling van Landen - Trois Pont te volgen tot in Werbomont. Vanaf daar vervolgden we onze weg op basis van de route die ik had uitgestippeld met behulp van de topografische kaart van Wallonië op DVD. Echt wel een handig ding, en in combinatie met een GPS lijkt het mij zalig om tochtjes uit te stippelen. Maar die GPS staat nog altijd op mijn verlanglijst. Misschien eens aan de sint vragen.

De route van Landen - Trois Pont volgen, dat betekende dus eerst een aanloop doorheen het rustige Waals Haspengouw. Gelukkig was er vlak voor Amay een nijdige kuitenbijter, gevolgd door de afdaling naar de Maas, om ons wakker te schudden want een paar kilometer verder moesten de spieren voor het eerst serieus werk leveren. Alhoewel, als je deze helling rustig oprijdt is de Côte de Yernée niet echt lastig te noemen. Vanaf dan was het nooit meer vlak. Na 68 km bereikten we vlotjes Hamoir. Daar was het even zoeken naar een café dat al open was, het was immers nog maar half tien 's morgens. Voor één van onze metgezellen blijkbaar toch al laat genoeg om een Kriek achterover te slaan!

Terug op de fiets volgde dan de klim uit het dal van de Outhe in de richting van Filot. Via een omweg langs Xhoris naderen we Werbomont, maar niet zonder eerst de de Côte Rouge Minière en de Côte de Ferrières te bedwingen. Op de Place Capitaine Lespagnard in Werbomont hadden we afgesproken met onze volgwagen. Want vanaf nu zou het immers een rit worden op onbekend terrein, dus kan je beter je voorzorgen nemen.

Na het vullen van de drinkbussen ging het in gestrekte draf, dankzij de lange afdaling, richting Trois Pont. Alleen moesten wij naar rechts, de N645 volgen naar Liernieux. Een weg die een groot stuk langs het riviertje de Lienne oploopt. "Oplopen" is hier wel de juiste term want mijn hoogtemeter ging traag maar gestaag de hoogte in. Eens voorbij Liernieux bleven we de N645 volgen tot in Joubiéval. Daar was het dan nog eens tijd om de innerlijke mens te sterken. Want de klimmetjes hadden toch al wat krachten gevraagd. In Joubiéval staken we de N89 over richting Ottré. Vanaf nu zou het dus met de kaart in de hand worden. Gelukkig kom je al heel ver door gewoon de namen van de opeenvolgende dorpjes te onthouden en de verbindingswegen te nemen. Dat dit geen 100% betrouwbaar systeem is mocht al snel blijken. Iets voorbij Langlire namen we een verkeerde afslag en reden we naar Baclain, in plaats van Lomré. Geen ramp, want via Cherain en Rettigny kwamen we gewoon terug op onze geplande route terecht. Hier en daar was het nog even twijfelen, maar al bij al reden we recht naar ons doel. De soms wel steile hellingen zorgde voor een serieuze schifting in ons peleton.

Ons devies op onze tochten is steeds "samen uit, samen thuis" en "eigen tempo, boven wachten", maar vanaf Liernieux was er blijkbaar stilzwijgend een leuze aan toegevoegd: "voor het snelst naar boven". Vooraan bleven we met drie man over. Dat gaf bij elke helling een mooie strijd. In het begin gebruikte ik de Landis-methode: defensief rijden, in het wiel gaan hangen en gewoon volgen. Toen we de volgende hellingen nog met twee overbleven dacht ik eens de Armstrong-tactiek boven te halen: tempo stilaan opdrijven en hopen dat de tegenstander zijn motor opblaast. Aan de zware ademhaling in mijn rug kon ik horen dat hij het moeilijk had. Uiteindelijk zou het mij niet lukken om afgescheiden boven te komen, maar eigenlijk was het daar ook helemaal niet om te doen. Al is af en toe wat Spielerij ook wel leuk. Het feit dat hij 16 jaar ouder is dan ik maakt van hem toch de morele winnaar.

In Steinbach aangekomen, na 135 kilometer (exact het aantal kilometer zoals ik het in het roadbook had berekend) en 1830 hoogtemeters bereikten we ons einddoel. Na een frisse douche volgde een lekkere BBQ en onze vrouwen waren zo lief geweest om ons met de auto te komen halen. Al sloegen twee metgezellen paars uit toen bleek dat hun vrouw niet in Steinbach bij Gouvy maar in Steinbach bij Malmedy waren aanbeland. Dat verhaal van die vrouwen en dat kaartlezen moet toch van ergens komen. Maar uiteindelijk is alles goed gekomen hoor!