Kroniek van een aangekondigde dood!

Gisterenmorgen, om even voor acht, Heeft mijn Merckx-kader de geest gegeven. Wat zich al langer aankondigde kwam al bij al toch nog als een verrassing. Ik was net vertrokken om de Willy Vannitsen Classic te rijden toen mijn fiets, na nog geen 50 meter, opeens raar begon te doen. Eerst dacht ik nog dat mijn zadel los stond. Maar al snel bleek mijn bovenbuis volledig doorgescheurd. Het geplande fietstochtje kon ik dus op mijn buik schrijven.

Dit was natuurlijk vroeg of laat te verwachten, rij nu toch al enkele maanden rond met een scheur in het frame. Maar toch komt dit een week te vroeg. De bedoeling was namelijk om in mijn verlof (dat vrijdag begint) alles van het Merckx-frame over te zetten naar mijn nieuwe diamant-kader. Op de planning stonden deze week nog drie woon-werkritten. Bij gebrek aan racefiets ben ik vandaag dan maar met de MTB gaan werken. Een kleine 80 km met Ritchey Excavaders op de weg, zware kost! Dat belooft voor morgen.

PS: Dit voorval zegt niets over het merk Merckx. Dit kader heeft een heel aantal jaren dienst bewezen en heeft zeker +100 000 km gereden. Scheur is dus het resultaat van normale slijtage.