Raad de plaat: de oude en de nieuwe band

Duidelijk nood aan een nieuwe band. Ritchey Excavaders 1.9, een goede all-round band voor weinig geld.

Nieuwe aanwinst: Creative Zen Stone

Nu ik mij vorig weekend "rollen" heb gekocht was ik op zoek naar "entertainment". Ik moet mij voor de binnenhuistrainingen immers terugtrekken naar de kelder, en daar valt (met uitzondering van "staren op een grijze muur") weinig te beleven. Om het dan toch minstens een uurtje vol te houden heb ik nood aan wat verstrooiing in de vorm van muziek.

Vandaag dus naar Krëfel waar deze promotie loopt. Maar zoals te verwachten viel waren alle Ipod Shuffles al gaan vliegen. Ik heb mij dan maar tevreden gesteld met een Zen Stone van Creative. Toegegeven, hij is niet zo catchy als de Shuffle. En hij is ook niet zo klein als de shuffle. Ook zou de batterij iets minder lang meegaan.

Maar hij was wel 10 euro goedkoper dan de shuffle in promotie. Voor 40 euro krijg je dus een apparaatje dat dezelfde functies heeft, terwijl de Ipod Shuffle normaal gezien 79 euro kost. De "Zen Stone" heeft zelfs één functie meer: een skip-functie om door je folders te bladeren. Op die manier kan je gericht naar CD's of genres luisteren. Natuurlijk enkel op voorwaarde dat je ze op die manier in verschillende mappen hebt opgeslagen.

Nu maar hopen dat de muziek ervoor zorgt dat de tijd vooruit gaat tijdens de training. Voorlopig moeten volgende groepen daar voor zorgen: Editors, Interpol, Mika, Kaiser Chiefs, QOTSA en The Van Jets. Nu nog de nieuwe Maxx er op zwieren en we zijn klaar voor uren kelderplezier!

Net gekocht: Tacx Satori Pro Tour

view this picture on my Proximus Moblog

Een band met ballen?

In de lange rij van producten en uitvindingen om de lekbestendigheid van banden te vehogen is er een nieuw concept op de markt: Tire Balls. Mijn aandacht werd getrokken door een klein artikel in het mountainbikemagazine O²Bikers van deze maand (pg. 46) over kleine balletjes die de binnenband moeten vervangen. Begonnen in de motorcross wil de uitvinder van de Tire Balls nu blijkbaar ook de mountainbikewereld veroveren. Het concept wordt in onderstaand filmpje door de uitvinder zelf uit de doeken gedaan.

De voordelen (volgens de uitvinder) zijn naast de grote lekbestendigheid ook het lagere gewicht en de duurzaamheid. Zo krijg je één jaar garantie, ook op lekken. Goedkoop is het natuurlijk niet: vanaf 150 dollar per band, door de sterke euro komt dat neer op zo'n 100 euro.

De vraag die ik mij wel nog stel: hoe monteer je een band met zulke opgepompte kleine balletjes erin?

Het verdict: een nieuwe traparm

Na de pech van eerder deze week moet ik op zoek naar een nieuwe crank, en als dat niet lukt een nieuw trapstel. Want de dag nadat ik mijn losgekomen crank terug stevig had vastgezet voelde ik speling bij het trappen. Waarschijnlijk heb ik een tijdje met speling op mijn linker crank (traparm) rondgereden en als er eenmaal een beetje speling is gekomen in de verbinding tussen as en crank, gaat dit ten koste van de crank (het aluminium van de crank is nu eenmaal zachter dan het staal van de as). Nu er speling is gaat het vierkante gat in de traparm beetje bij beetje beginnen uitslijten (zeker bij vierkante assen waar er maar 4 contactvlakken zijn) todat het vierkant bijna rond is geworden en geen grip meer vindt op de vierkante as. Op dat moment sta ik te voet.

En om dat te voorkomen ben ik op zoek naar een nieuwe linker crank. Nu zijn er verschillende opties: via internet op de tweedehandsmarkt, via de "restantenbak" bij de lokale fietsenhandel of bij een gespecialiseerde shop in oude/losse onderdelen op het internet.

Vermits ik met een Campagnolo crankstel rij zou het handig en mooier zijn om die kapotte crank te vervangen door een Campagnolo-exemplaar. Niet alleen mooier, maar ook veiliger. Vierkante assen zijn er immers in twee soorten: ISO (europees) en JIS (Japan). Bijna allemaal, en Shimano voorop, gebruiken ze de JIS-standaard. Campagnolo hanteert de ISO-standaard. Nu zijn er heel wat fabrikanten die cranks hebben in zowel JIS als ISO. Maar ik ga toch op veilig spelen en zorgen voor een Campa-crank.

UPDATE: ondertussen heb al een vervangcrank gevonden. Als alles goed gaat kan ik ze na de Vogezentrip installeren en rij ik terug spelingvrij naar het werk!

Pech onderweg: de traparm komt los!

Een tijdje terug was mijn trapas om één of andere reden uit het trapashuis los geraakt. Vandaag spring ik vol goede moed, na veel te weinig slaap, door een fantastisch optreden van Manu Chao, op mijn fiets.

Nog geen 5 kilometer verder merk ik dat er iets mis is met mijn trapstel. Eerst denk ik nog dat mijn linkerschoenplaatje te veel speling begint te krijgen, en maar ik mezelf de opmerking dat ik misschien best voor het vertrek naar de Vogezen nieuwe LOOK-plaatjes moet gaan halen. Iets verder begint het mij echter te dagen: mijn linkercrank, in mooi Nederlands ook wel de traparm genoemd, begint los te komen. Verder rijden is duidelijk geen optie, "TAXI home" gebeld en nadat ik was opgepikt en mij had omgekleed, dan maar met de wagen naar het werk gegaan. Als ik dat had geweten had ik gewoon een uurtje langer kunnen slapen!

Het wordt dringend tijd dat mijn woon-werkfiets zijn jaarlijks groot onderhoud krijgt!

Mijn nieuwe vork: Rock Shox Tora 318 U-turn

Gisteren een nieuwe voorvork gekocht. Zoals eerder gemeld heeft mijn RS Judy TT uit 2003 zijn beste tijd gehad. Daarenboven is het vandaag de laatste echte les “fietsmecanicien”, zodat ik nog snel gebruik kan maken van degelijk materiaal, vooral dan voor het inkorten van de vorkbuis.

Omdat de mountainbike voor mij maar een nevenactiviteit is, die vooral in de winter wordt bedreven, wou ik niet al te veel geld uitgeven aan nieuwe vork. Daarom heb ik gekozen voor de relatief goedkope Tora, een middenklassemodel. Binnen het Tora-segment heb je de keuze uit de 289, 302 of 318. Ik koos voor het laatste model met U-turn en motion control demping.

In mijn ogen heb je met de 318 u-turn het meeste waar voor je geld. Met de U-turn kan je je veerweg verlengen (130 mm) of verkorten (85 mm). De motion control dient dan weer om je demping in te stellen. Met andere woorden, je kan zelf instellen hoe diep je vork inveert en aan welke snelheid dit dient te gebeuren. Het is juist het samenspel tussen veren en dempen dat een vork tot een goede vork maakt.

Hét grote minpunt van de Tora is voor velen natuurlijk het gewicht (ik maak mij eigenlijk daar niet druk om). Met een opgegeven gewicht van 2221 gram is het zeker geen pluimgewicht, maar vergeleken met mijn Judy TT zal het totale gewicht van de fiets wel ongeveer gelijk blijven.

Positieve reviews van de vork vind je trouwens hier(nl), hier en hier (eng);

Getest: racebanden

In Fiets Magazine van deze maand staat een interessante test van nieuwe racebanden. Dit doen ze wel vaker, en het is altijd interessant om te weten wat die nieuwe bandjes presteren qua lekbestendigheid (doorprikkracht) en rolweerstand. Hieronder de toppers. De volledige test vind je in Fiets Magazine #3.


De Continental GP4000S, Schwalbe Ultremo en Vittoria Open Corsa EVO KS krijgen het maximum van de punten. De Ultremo is uiterst lekbestendig, en dat in combinatie met een relatief lage rolweerstand. Kies je voor de minste rolweerstand ga dan voor de Open Corsa's, maar de kans op lekrijden is dan wel wat groter. Je keuze moet je in elk geval niet laten bepalen door de prijs, alledrie de bandjes kosten zo'n 40 euro per stuk.

Ben je op zoek naar een goedkope trainingsband met hoge lekbestendigheid? Beneden de 20 euro (vaak al beneden de 15 euro te krijgen) biedt de Michelin Erilium dan het meeste waar voor je geld.

Een geslaagde eerste fietsweek

De voorbije week was mijn eerste echte fietsweek, en ik kan met tevredenheid terugblikken. Met zo'n 400 kilometer op de teller heb ik mijn trainingsintensiteit gevoelig opgedreven.

Waar ik veel minder tevreden over kan zijn, zijn de pedalen van BBB die ik nog geen twee jaar geleden heb gekocht. Mijn rechter MountainGo pedaal brak zomaar in twee. Echt veel zijn die pedalen zelfs niet gebruikt, enkel voor winterse mountainbiketochten en in maart om het wegseizoen op gang te fietsen. Zou toch echt niet mogen.

Polar en infrarood

Om mijn nieuwe Polar met de computer te laten communiceren heb ik infrarood nodig. Nu vond ik die polar infrarood interface veel te duur (40-50€), zeker omdat tegenwoordig alles via Bluetooth werkt. Dus waarom investeren in een verouderde techniek?

Daarom heb ik op het internet een goedkope USB-irDA adaptor gekocht. Je vindt ze op ebay voor nog geen 10 euro. Vandaag heb ik het eens uitgetest en het werkt zonder probleem. Je stopt de infrarood-adaptor in de USB-poort en windows start de installatie. Even de juiste driver (via de meegeleverde cd-rom) installeren en klaar is kees. Daarna de Polar software (PPP SW 3.02.007 of later) opstarten en via "opties>voorkeuren" je hardware profiel aanpassen (irDA). Volg nu de instructies in je handleiding om een verbinding tussen polar en computer te maken en je laadt je trainingsbestanden zo binnen. Poepsimpel.

Mocht het niet lukken kan je ook altijd een andere USB-poort proberen. Bij mij lukte het ook niet met de eerst poort.

Bijkomende (Engelstalige) info vind je hier

Hartslagmeter: Polar S710i

Sinds dit weekend heb ik eindelijk een opvolger voor mijn Polar M52 die vorig jaar de geest heeft gegeven. Het is opnieuw een Polar geworden, maar nu met heel wat meer functies. Met een adviesprijs van 340 euro is de Polar S710i wel geen goedkoop speelgoed, maar gelukkig hebben onze Duitse vrienden superpromoties waardoor er een groot stuk van de prijs af ging. De reden hiervoor is ongetwijfeld dat de S-serie geleidelijk aan vervangen wordt door de fietsspecifieke CS-serie, met de CS600 als kroonjuweel.

De S710i is trouwens het tweelingbroertje van de S720i, alleen is deze laatste in een roestvrijstalen uitvoering, maar met exact dezelfde functies. Naast de harslagmeting wordt ook de snelheid (draadloos) geregistreerd, en heeft het horloge een ingebouwde hoogtemeter én thermometer. Bovendien kan ik nog uitbreiden met een draadloze trapfrequentiesensor. Via infrarood worden alle gegevens van en naar de PC gestuurd. Met de meegeleverde Nederlandstalige software kan ik zo mijn trainingen analyseren en een mooi trainingslogboek bijhouden. Maar het zal ongetwijfeld nog even duren vooraleer ik alle functies van mijn nieuwe Polar heb ontdekt en uitgetest.

Wat de infraroodcommunicatie betreft heb ik wel al een eerste probleempje. Mijn laptop heeft geen infraroodfunctie, wel Bluetooth. Een eerste optie is de Infraroodinterface van Polar aanschaffen, alleen vind ik die nogal prijzig (40-50 euro) voor wat het is. Daarom dat ik voor een tweede optie heb geopteerd, namdelijk een USB-IrDA-device via internet kopen voor nog geen 10 euro. Niet geschoten is altijd mis, daarom dat ik het zo eens probeer.
Zie update(9/3/2007): Polar en infrarood

Een tweede probleem is dat de handleiding in het Duits is (want gekocht in Duitsland). Gelukkig vind je online ook een Nederlandstalige handleiding. Trouwens, op de bijgeleverde CD-ROM staat de gebruiksaanwijzing ook in het Nederlands. Dus eigenlijk is dit geen probleem.

Helemaal geen probleem is de garantie. Want de garantie van Polar geldt internationaal. Ook al heb je je toestel in Duitsland gekocht, dan nog kun je gewoon binnenstappen bij een erkende Polar Service Partner, in mijn geval Uurwerkatelier Frederix in Sint-Truiden. Zo heb ik dat trouwens ook gedaan met mijn vorige hartslagmeter.

De eerste woon-werkrit van het jaar?

Het is mij dan toch gelukt om deze week een dag uit te zoek om naar het werk te rijden. Ook al voorspellen ze morgen een beetje regen, de honger naar de fiets is te groot. Zeker omdat ik dit weekend al niet met de fiets kan gaan rijden.

Vermits het 's morgens rond half zeven vrij donker durft zijn ben ik vanmiddag nog snel de stad ingetrokken om een nieuw voorlicht aan te schaffen. Mijn huidige voorlicht is in oktober 2004 al eens van de fiets gedonderd en hing sindsdien met plakband aan elkaar, hierdoor was het allergisch aan regen.

Tijd voor iets nieuw dus, iets robuuster. Uiteindelijk gekozen voor een oplaadbare versie(handig, want direct in het stopcontact) voorlicht van het voor mij onbekende merk SMART. Net geen 19 euro voor betaald dus moeten we er ook geen mirakels van verwachten. Het lampje dient vooral om gezien te worden, samen met een fluo vestje, en twee achterlichten moet dat wel haalbaar zijn.

Daarna nog snel even de Mediamarkt binnengewipt om nieuwe oortjes zodat ik morgen op weg kan met StudioBrussel op de achtergond. Het is trouwens al mijn derde paar oortjes. De vorige oortjes zijn beiden op identieke wijze aan hun einde gekomen.

Shimano Bikegear 2007

Eind vorige week aangevraagd en deze week al in de bus, de Shimano Bikegear 2007. Een handige boek met het volledige overzicht van alle producten die Shimano Benelux op de markt brengt. Dus niet alleen de Shimano componenten, maar daarnaast ook nog 17 andere merken op fietsgebied. Denk maar aan Parktool, Bell en Giro helmen, Michelin banden,...

Altijd handig om de specificaties van een bepaald product op te zoeken, zeker omdat de adviesprijs er bij vermeld staat. Zo weet je tenminste aan wat je je kan verwachten vóór je naar de lokale fietsenwinkel fietst.

Wil je zelf je exemplaar van Bikegear bestellen? klik dan hier.

Review: Shimano XTR

Zoals gemeld in mijn vorig bericht heb ik dit weekend eens met echt topmateriaal mogen rondrijden. In het kader van de XTR promotour bood Shimano immers de kans om hun vernieuwde "XTR" uit testen. Vermits ik zelf met een mountainbike van Thompson rij koos ik nu ook voor een Thompson, maar dan wel het topframe, de X-Line Carbon. Om mij een voormiddag uit te leven kreeg ik van Shimano dus een fiets in mijn handen geduwd van om en bij de 4.000 euro. Nice!

Met mijn Thompson Mach 5 als referentiemateriaal is de X-line echt wel een paar klassen hoger (dat geldt trouwens ook voor de prijsklasse). Dat voel je in de eerste plaats aan het gewicht, zeker in een beklimming wanneer de zwaartekracht begint mee te spelen. Naast het gewicht heb je door de hogere stijfheid van het frame ook een beter gevoel op je fiets, meer controle, en dat voel je bijvoorbeeld goed in de afdalingen of bij snelle passage van een singletrack. Wat de dempende eigenschap van carbon betreft heb ik hier altijd al mijn twijfels gehad, en ik ben nog steeds niet overtuigd. Een gevoel van verhoogd comfort heb ik in elk geval niet kunnen waarnemen.

Over de XTR-groep dan....

Mijn fiets was uitgerust met de RapidFirePlus schakelgrepen. Die kan je trouwens ook terugvinden bij de XT en LX-groep voor 2007. het verschil, de "plus", met de normale, vroegere Rapid Fires is dat je nu aan beide hendels zowel kan trekken als duwen. Dit wordt Two way Release genoemd. Vroeger was de kleine hendel enkel met de wijsvinger te bedienen (trekken), maar nu dus ook met de duim (duwen). Shimano claimt dat je snel die wijsvinger zal weglaten en de bediening aan je duim zal overlaten. Daar heb ik tijdens de rit eigenlijk weinig van gemerkt. Ik heb het wel een aantal keer geprobeerd, maar toch herviel ik telkens in mijn oude gewoonte om de grote hendel met de duim en de kleine hendel met de wijsvinger te manipuleren. Blijkbaar macht der gewoonte die er in één rit niet uit te krijgen is. Misschien dat dit na verloop van tijd wel lukt?

Wat wel een opmerkelijke verbetering is de zogenaamde "Instant Release", enkel terug te vinden op de XTR trouwens. Dit betekent dat de schakelbeweging wordt gestart vanaf het moment dat je de schakelhendel in beweging brengt. Hierdoor kan je merkelijk sneller schakelen. De Multi Release, waarbij het mogelijk wordt meervoudig te schakelen met één schakelactie kon mij dan weer minder bekoren. Bij een korte beweging schuift de versnelling één tandkrans op, bij een langere beweging twee kransen. In al mijn hevigheid actveerde ik soms de Multi Release terwijl dit eigenlijk niet de bedoeling was. Over de schakelprecisie kunnen we kort zijn: perfect, snel een accuraat. Op ergonomisch vlak liggen de schakelgrepen trouwens goed in de hand, dus ook hier heeft Shimano geen steek laten vallen. Al was dat vroeger vooral een probleem van de Dual Control-grepen.

Op het trapmechanisme was niets aan te merken. De traparmen en trapas zullen wel weer wat lichter en stijver zijn maar het viel niet bijzonder op. De ondergrond was niet extreem modderig dus een waterdichte test op "chainsuck" was het niet echt. Het middenblad uit titanium, met een carbon binnendeel, zou in elk geval merkbaar slijtvaster moeten zijn, zeker in vergelijking de vorige XTR-kettingwielen.

Voor het eerst op stap met schijfremmen. Het gewichtsverschil met mijn V-brakes was, door de lichte fiets en groep, hoegenaamd niet merkbaar. Wel merkbaar was de enorme remkracht, die desondanks goed doseerbaar bleef. Ik ben nooit een fan van schijfremmen geweest, zeker niet op Belgische bodem, maar nu ben ik toch al meer opgeschoven richting schijfremmenkamp.

Save the best for last! De grootste verassing waren voor mij de wielen. Ongelooflijk hoe snel je kan optrekken met die vlieggewichten (1525 gr). Met deze wielen win je na elke bocht enkele meters dan wanneer je met standaardwielen zou rijden.

Tensotte nog een woordje over het design. De "X" staat duidelijk centraal in de vormgeving. Dat zie je mooi aan de achterderailleur. Niet echt functioneel, maar het oog wil ook wat. Zeker voor die prijs.

Alleen maar positieve commentaar? Dat mag ook wel als gewoon bent van met een mountainbike rond te rijden die 4 keer minder kost. Al was er één groot minpunt, en dat waren de banden. Door Shimano waren alle fietsen voorzien van zomerbandjes. Op de veldwegen kon ik er goed mee uit de voeten. Maar in het bos en op de echt modderige stroken was het soms echt een slijkballet om recht te blijven. Twee keer is dat mij niet gelukt, met een gezwollen rechterpols een een gehavende knie als gevolg. Tja... no pain, no gain!


Nuttige Links:
Homepage Shimano XTR
Folder Shimano XTR PDF (NL)

Leuke link: recyclagetips (voor fietsers)

In het fietswereldje heeft recyclage, of beter hergebruik, al eerder geleid tot succes. Wie herinnert zich niet de Flying Scotsman, Graeme Obree, die in 1993 het werelduurrecord brak met een zelfgemaakt fiets bestaande uit onderdelen van een wasmachine (eigenlijk waren enkel de lagers afkomstig uit een wasmachine). Vorig jaar verscheen trouwens een film over het leven van deze excentrieke wielrenner (zie trailer hieronder).

Voor wie nu zelf Graeme Obree in het klein wil spelen heb ik alvast enkele ideeën:

• Afstandsmeter voor voorbijrazend verkeer

• Vliegenscherm, gemonteerd op je helm

• Blotevoetenpedalen (zie foto)

Bijkomende tips of revolutionaire ideeën zijn altijd welkom!

Zelf een wiel spaken: de theorie

Vanavond mijn eerste les fietsmecanicien van het nieuwe jaar. Na verschillende lessen over hydraulische remsystemen en verende voorvorken staat er een herhaalles "wielen spaken" op het programma. Tijd om de theorie nog eens te herhalen.

Ervan uitgaand dat je de juiste spaaklengte hebt gekozen aan de hand van de afmetingen van je velg en naaf kan je beginnen met het invlechten van het wiel. Het meest gebruikte patroon is 1 over 3 gekruist, en dat leren we dan ook in de les. Al werken alle spaakpatronen volgens hetzelfde principe, namelijk dat iedere spaak een evenredig deel van de totale belasting op zich moet nemen. Het vlechten zelf gebeurt in 4 ronden. Als je je hoofd er een beetje bij houdt is er niets moeilijk aan.

In de eerste ronde leg je de velg plat op tafel met ventielgat van je weg, aan de overzijde dus. Kijk nu welk gat, links van het ventielgat, wat hoger ligt. Dit is ofwel het gat direct links van het ventielgat, ofwel het volgende gat. Heb je het juiste gat gevonden dan gebruiken we dit voor de eerste spaak. De naaf ligt in het midden van je velg, met de body naar boven. Steek de eerste spaak nu van boven naar beneden in een willekeurig gat van de naafflens en bevestig ze d.m.v. een nippel in het velggat dat je eerder had bepaald. De tweede spaak steek je in de naaf in het tweede gat links van de eerste spaak. Bevestig ze in de velg in het vierde gat links van de eerste spaak. Blijf dit herhalen tot je helemaal rond bent.

De tweede ronde starten we door de velg om te draaien, zodat de lege naaf naar boven ligt. Het ventielgat ligt nog steeds van je weg. De eerste spaak van de eerste ronde ligt nu rechts van het ventielgat. Het velggat waarin de eerste spaak van de tweede ronde moet worden gemonteerd ga je als volgt bepalen. Het moet ten eerste rechts van het ventielgat liggen, en ten tweede zo dicht mogelijk bij het ventielgat. Dit wordt dus het eerste of tweede gat rechts van het ventielgat, afhankelijk van waar de eerste spaak van de eerste ronde werd gemonteerd. In de naafflens nemen we het gat dat net links of net rechts (de gaten staan immers niet loodrecht boven elkaar) boven het gat van de eerste spaak zit. Die spaak steken we ook weer van boven naar onder en monteren we in het juiste gat (zie hierboven). De volgende spaken monteren we zoals in de eerste ronde, dus in de naafflens in het tweede gat links van de vorige spaak en in de velg in het vierde gat links van de vorige spaak.

In de derde ronde draaien we de velg weer om. We nemen het gat links van de allereerste spaak. Dit kan ofwel naast de eerste spaak van de tweede ronde liggen, ofwel naast een leeg gat. Ook dit gat moet wat hoger liggen t.o.v. het ventielgat. Om het juiste gat in de naaf te bepalen steken we een spaak in het juiste gat van de velg Leg de spaak nu over de eerste spaak van de eerste ronde én laat ze nog twee gemonteerde spaken kruisen. Neem nu het gat in naaf volgend op het gat waar de derde gekruiste spaak gemonteerd is. Eens het juiste gat bepaald kan je de spaak monteren, maar steek ze wel van onder naar boven. Vertrekkend vanaf de naaf moeten de eerste twee spaken die je kruist onder deze spaak gemonteerd worden. De derde spaak (de eerste spaak van de eerste ronde) moet dan boven je spaak liggen. De volgend spaken monteer je ook van onder naar boven. In de naaf gebruik je de overblijvende gaten en in de velg monteer je een spaak om de vier gaten. Niet vergeten telkens over twee en onder de derde spaak te kruisen!

Draai het wiel nu om voor de vierde ronde. In de velg kiezen we het overblijvende (het derde of vierde) gat dat rechts van het ventielgat lig. Ook dit gat moet wat hoger liggen dan het ventielgat. In dat gat steken we een spaak en kruisen ze met de eerste spaak van de derde ronde én de twee volgende spaken van dezelfde wielzijde. Neem het naafgat volgend op de derde gekruiste spaak. Monteer volgens hetzelfde principe als de derde ronde. Ook voor de overblijvende gaten is dezelfde methode van toepassing.

Controleer nu of je nergens een foutje hebt gemaakt:

• Zijn alle spaken correct over drie gekruist?
• Wijzen de spaken bij het ventiel uit elkaar zodat er straks voldoende ruimte is om makkelijk je band te kunnen oppompen?

Tenslotte draai je alle nippels zover aan dat er nog ongeveer 1 mm draad overblijft. Hiermee wordt er voor gezorgd dat alle spaken vrijwel dezelfde spanning hebben na het invlechten. Nu kan je beginnen aan het recht en rond maken van je wiel, maar daar kom ik later nog op terug. Eerst nog eens goed opletten in de les vanavond.

PS: Dit is natuurlijk maar één vlechtmethode. Half november waren we met de les te gast bij SAPIM om een te kijken hoe het er in zo'n spakenfabriek aan toe gaat. Achteraf werd er nog een workshop "wielen spaken" gegeven door een mecanieker bij een ProTourploeg. Zijn manier van spaken was helemaal anders, waarbij eerst de ene en pas nadien de andere zijde van het wiel werd gevlochten. Wie zijn methode eens wil bekijken, mail for scan (Mfs).

Op zoek naar een nieuwe vork!

Gisteren in de les fietsmecanicien mijn voorvork eens opengegooid. Maar even snel terug dichtgedaan want het was geen fraai zicht.

Drie jaar gebruik, vooral in natte en modderige omstandigheden, hadden mijn basisvork, een RockShox Judy TT (bouwjaar 2003), in elk geval geen goed gedaan. Een bruin, vettig papje liep uit de vokschachten, alles zat onder een smerige smurrie en de vorkbenen waren duidelijk uitgeschuurd.

Voorlopig heb ik alles terug zuiver gemaakt en ingevet, maar de enige duurzame optie is op zoek gaan naar een nieuwe vork. En die dan wel regelmatig onderhouden. Wordt vervolgd....

Een nieuwe cockpit: Sigma BC-1606L

Voor het eerst dit jaar nog eens de Bloso-route van het Meerdaalwoud gereden. Gisterenmorgen goed vroeg vertrokken. Door dat vroege uur konden we onze auto makkelijk kwijt op de parking aan de sporthal in Bierbeek. De rode route heeft geen noemenswaardige hindernissen, dus ideaal als opwarmertje. Nadien de blauwe route met als hoogtepunt de gekende klim aan de Kluis. Het parcours is niet wauw, maar wel het beste MTB-alternatief zo dicht bij huis.

Volgende week ga ik terug naar de Oostkantons. Nog eens genieten van het echte mountainbiken in Sankt-Vith. Tegen die tijd heb ik hopelijk mijn nieuwe cockpit geïnstalleerd. Na mijn slechte ervaring met de draadloze versie van Sigma (BC 1600), terwijl de draadversie wel degelijk werkte, heb ik opnieuw gekozen voor een draadloze (digitaal deze keer) fietscomputer. Bij het mountainbiken geeft dit toch een aantal voordelen: de draad kan nergens achter blijven hangen, en wanneer je je vork demonteert om de lagers te smeren moet je je snelheidssensor niet steeds demonteren.

Mijn nieuwe aanwinst is de Sigma BC-1606L DTS Wireless. L staat voor (back)Light, ideaal om ook in het donker oog te hebben voor je ritgegevens. Verder zijn zowat alle fietsfuncties aanwezig die op een fietscomputer horen te zitten. Nu alleen hopen dat het geen miskoop wordt want in Fiets Magazine van oktober bleek het systeem niet echt bedrijfszeker. Zo zou de fietscomputer vrij makkelijk uit de houder springen én maakte de batterij slecht contact waardoor hij al eens durft uitvallen. Vanaf volgende week zal ik deze fietscomputer dus eens zelf aan de tand kunnen voelen, wordt dus zeker vervolgd!

UPDATE (30/12): Na enkele ritten kan ik (voorlopig) zeggen dat ik weinig last heb van de mankementen waar Fiets Magazine op stootte. Enig nadeel is dat de fietscomputer bij een langere pauze zichzelf uitschakelt en niet meer automatisch opstart wanneer je je rit hervat. Je moet dus eerst een toets indrukken vooraleer de fietscomputer opnieuw begint met registreren. Dit geldt wel enkel wanneer je langer stilstaat, wanneer je maar even stopt is er geen probleem.

Campagnolo Ultra Torque System

Voor 2007 heeft de Italiaanse fabrikant van fietsonderdelen, Campagnolo, een nieuw type trapas in het gamma. Het gaat om het Ultra Torque System (UTS), waarbij de traparmen zijn voorzien van een halve bracketas, die dan verbonden worden met elkaar in het midden van het trapashuis. De traparmen worden dan aan elkaar bevestigd door een Hirthvertanding (zie afbeelding) waarbij er één enkele bout gebruikt wordt om alles samen te houden. Mede dankzij dit nieuwe systeem, en het verbeterde ontwerp van de cranks, is er een gewichtsbesparing van 100 gram, of toch een winst van ongeveer 10%.

Nog een groot voordeel is dat Campagnolo de crankstellen niet alleen introduceert bij de topgroepen Chorus en Record (carbon), maar ook bij de goedkopere groepen Centaur, Veloce en Mirage (aluminium). Bij andere fabrikanten was het vaak enkele jaren wachten tot de innovaties ook tot in de goedkopere groepen waren doorgedrongen. Denk maar aan de Hollowtech II-techniek bij Shimano. Groot minpunt vind ik dan weer dat het nieuwe systeem enkel te krijgen is als dubbel (39/53) of als compact. Wie met een triple wil rijden zal voor het oude (of een ander) systeem moeten kiezen. Ik heb zo mijn redenen om niet voor een compact te kiezen.

De montage van het Ultra-Torque trapstel lijkt eenvoudig. Alleen heb je hiervoor natuurlijk weer specifiek materiaal nodig. De externe trapaslagers, waar fabrikanten als Shimano of FSA al langer gebruik van maken, hebben een andere passing. Hierdoor zijn ze niet volledig compatibel met de reeds bestaande lagersleutels, maar voor een sporadische montage zou het wel moeten werken. Wie een 100% passende sleutel wil zal die Campagnolo (UT-BB120) moeten aanschaffen. Daarnaast heeft Campa ook nog een verlengstuk voor je inbussleutel (UT-BB110) op de markt gebracht. Met een normale inbussleutel raak je immers niet aan de bevestigingsbout. Mocht je niet over het juiste gereedschap beschikken stelt Campagnolo in haar handleiding een alternatieve montage voor, met behulp van Loctite 222. Dit lijkt mij in elk geval niet aan te bevelen, en zelfs een beetje schandalig dat Campa dit zelfs durft voorstellen. Of verwachten ze nu al leveringsproblemen voor de specifieke sleutels?

Nuttige links:
Handleiding (NL) montage UTS-trapstellen
Videoclip: Ultra Torque System

Schijfremmen en andere hydraulica

Deze week zijn we begonnen aan een nieuw hoofdstuk in onze cursus fietsmechaniek: hydraulische remmen, zowel de schijf- als de velgremmen. Wat die hydraulische velgremmen betreft is de keuze echter beperkt tot Magura. Bij de schijfremmen zijn er wel wat meer spelers op de markt: Avid, Hayes, Magura, Formula, Hope, Grimeca en het onvermijdelijke Shimano.

Grootste voordeel van schijfremmen is natuurlijk de grote remkracht, in alle omstandigheden. Verder laten de remmen zich ook veel lichter bedienen en slijten je velgen niet uit door contact met remblokken. Nadelen zijn dan weer de gecompliceerdere montage en natuurlijk ook de meerprijs. Komt daarbij dat wanneer je remblokken in contact komen met olie ze enkel nog goed zijn voor de vuilbak.

Waar moet je nog op letten?

Eerst en vooral dat je frame geschikt is voor het monteren van schijfremmen. Om de schijfremmen te kunnen monteren moet je frame beschikken over schijfremnokken. Daarnaast moet het frame stevig genoeg zijn om de grote krachten te kunnen opvangen. Er bestaan wel adapters om frames, zonder schijfremnokken, toch te voorzien van schijfremmen. Maar dat is toch geen ideale oplossing. En de kans dat je frame het niet lang zal houden is reëel.

Zorg ook voor de juiste schijf voor het juiste gebruik. Downhillers gebruiken schijven van 203 mm, en tegenwoordig zelfs tot 230 mm. Voor cross country of freeride volstaat 160-180 mm. Heel belangrijk is te letten op welke schijfdiameter bij je vork hoort. Lichte vorken in combinatie met zware, grote schijven leiden onvermijdelijk tot problemen.

Bij hydraulische remmen worden twee soorten olieën gebruikt. Minerale olie is voor Magura en Shimano. Alle andere merken gebruiken DOT-olie (DOT staat voor Department of Transportation), een sythetische olie. Hoe hoger het bijhorende cijfer, hoe beter de kwaliteit van de olie en natuurlijk ook hoe duurder. In tegenstelling tot minerale olie is DOT-olie agressief en de twee soorten mengen zorgt voor schade aan je materiaal. Ook opletten voor morsen op het frame want de lakschade is onherstelbaar.

Hydraulische olieremmen en lucht gaan niet samen. Daarom moet je zorgen voor luchtvrije leidingen. Zoniet gaan je remmen sponzig aanvoelen en vermindert je remkracht. Het principe van ontluchten is meestal dezelfde. Alleen brengen de fabrikanten allen hun eigen ontluchtingssets op de markt.

Bij de montage van de schijfremmen is het heel belangrijk dat de schijfremnokken vlak zijn. Voor het vlakken van deze nokken gebruikt men een vlakfrees. Vooral de vlakfrees van Cyclus Tools is handig omdat je dan de twee nokken gelijktijdig kan frezen.

Tot zover de theorie, vanaf volgende week de praktijk!

UPDATE (6/12/2006): In O²Bikers (#126) verscheen deze maand een handig overzicht van het aanbod schijfremmen voor 2007, zowel deze met kabel als de hydraulische remsystemen. Mail for Scan (MfS)