zaterdag, april 28, 2007

Shimano Fiets Challenge: 6 mei 2007

Binnen een week is het zover, dan wordt in Vaals het startschot gegeven voor de hernieuwde Shimano Fiets Challenge. Na een jaar afwezigheid prijkt de grootste cyclo van de Benelux weer op de kalender.

Met 150 km en 2000 hoogtemeters is het natuurlijk niet de zwaarste van de Benelux, daarvoor moet je in de Belgische Ardennen zijn met de Gran Fondo Eddy Merckx of de Velomédiane Claude Criquielion. Maar vermits begin mei voor velen (ook voor mij) relatief vroeg op het seizoen is, is deze cyclo zeker niet te onderschatten.

Ik heb het parcours trouwens een tijdje geleden op www.bikely.com gepost. Wie zondag thuis blijft kan trouwens gewoon online meevolgen. Levende Cyclo-legende Oege Hiddema en Johan Veninga van www.zitvlees.nl zullen met een zendertje rondrijden zodat je in realtime kan volgen waar ze rijden, en ook hoe snel ze rijden. Hiervoor kan je zondag vanaf 9 uur terecht op www.TTSM.com.

Ik zal zondag dus ook aan de start staan maar wel met weinig ambitie. Met 3000 km in de benen is de basisconditie goed, maar het ontbreekt mij nog aan uithouding om 150 kilometer lang het volle pond te geven. Daar moet tegen de Eddy Merckx dus nog wat aan gewerkt worden. Hiervoor heb ik volgende planning opgesteld:

woensdag, april 25, 2007

Mijn nieuwe vork: Rock Shox Tora 318 U-turn

Gisteren een nieuwe voorvork gekocht. Zoals eerder gemeld heeft mijn RS Judy TT uit 2003 zijn beste tijd gehad. Daarenboven is het vandaag de laatste echte les “fietsmecanicien”, zodat ik nog snel gebruik kan maken van degelijk materiaal, vooral dan voor het inkorten van de vorkbuis.

Omdat de mountainbike voor mij maar een nevenactiviteit is, die vooral in de winter wordt bedreven, wou ik niet al te veel geld uitgeven aan nieuwe vork. Daarom heb ik gekozen voor de relatief goedkope Tora, een middenklassemodel. Binnen het Tora-segment heb je de keuze uit de 289, 302 of 318. Ik koos voor het laatste model met U-turn en motion control demping.

In mijn ogen heb je met de 318 u-turn het meeste waar voor je geld. Met de U-turn kan je je veerweg verlengen (130 mm) of verkorten (85 mm). De motion control dient dan weer om je demping in te stellen. Met andere woorden, je kan zelf instellen hoe diep je vork inveert en aan welke snelheid dit dient te gebeuren. Het is juist het samenspel tussen veren en dempen dat een vork tot een goede vork maakt.

Hét grote minpunt van de Tora is voor velen natuurlijk het gewicht (ik maak mij eigenlijk daar niet druk om). Met een opgegeven gewicht van 2221 gram is het zeker geen pluimgewicht, maar vergeleken met mijn Judy TT zal het totale gewicht van de fiets wel ongeveer gelijk blijven.

Positieve reviews van de vork vind je trouwens hier(nl), hier en hier (eng);

woensdag, april 18, 2007

Pech onderweg: de trapas komt los!

Deze week voor het eerst in mijn woon-werkcarrière niet op eigen kracht thuis geraakt. Ik moest nog zo'n 15 kilometer rijden toen opeens mijn trapstel volledig blokkeerde. Bleek dat mijn rechter/vaste cup van mijn trapas los was gekomen en tegen de crank aandrukte. Hierdoor was er gewoon geen beweging meer in het trapmechanisme te krijgen. Gelukkig ben ik nog redelijk snel thuis geraakt (leve de GSM) en staat alles ondertussen weer vast. Al was dat ook niet zo eenvoudig. Mijn oude campagnolo cranks zijn op de trapas bevestigd met een inbusbout van 7 mm. Nu moet je zelf maar eens op zoek gaan naar een inbussleutel van 7 mm, geen eenvoudige opdracht.

Eigenlijk wel bizar dat die trapas zomaar loskomt tijdens het fietsen. Waarschijnlijk niet vast genoeg gezet bij de (her)montage enkele weken geleden en tijdens het trappen stilletjes aan losgekomen.

Met de (de)montage van mijn trapas moet ik altijd een paar keer nadenken hoe het weer zit met de draairichting. Vermits het hier gaat om een trapas met BSA/BSC-draad moet je de rechtercup tegenwijzerzin vastdraaien (linkse draad). Met de klok mee, en dus ook met de traprichting mee is losdraaien. Een handig ezelsbruggetje om te onthouden hoe het zit met de linkse en rechtse draad van een BSA/BSC trapas is te vergelijken met de pedalen. Pedalen moet je altijd tegen de traprichting in vastdraaien, om te vermijden dat je ze tijdens het trappen zou losdraaien. De cups van je trapas moet je dus altijd met de traprichting mee losdraaien. Dus zowel de linkercup (rechtse draad) als de rechtercup (linkse draad) naar voor draaien.

vrijdag, april 13, 2007

De hel van het Noorden


Zondag is het zover, L'enfer du Nord (de hel van het Noorden). Deze ultieme heldentocht vertrekt vanuit Parijs (eigenlijk Compiègne) om 260 kilometer verder te eindigen op de wielerbaan van Roubaix, al is dat laatste niet alle renners gegund. Sinds 1977, met uitzondering van 2005, ligt de eigenlijk (psychologische) start van de wedstrijd in het bos van Wallers-Arenberg. Alhoewel, sinds vorig jaar zijn de kasseien heraangelegd en komen de renners vanuit de andere richting zodat het geen kamikaze-doortocht meer is. Veiliger voor de renners, maar wel minder spectaculair. Naast de kasseistroken (met Carrefour de l'Arbre als ultieme scherprechter) is natuurlijk ook het weer een bepalende factor. Regen is glijden (1994!) en droog weer is kilo's stof vreten. Zoals het weer er nu naar uit ziet gaan de renners dit jaar veel stof binnenkrijgen.

Persoonlijk vind ik "la reine des classiques" in elk geval de mooiste wielerklassieker die er is, met alle noodzakelijke ingrediënten: heroïek, dramatiek, overwachte plotwendigen,.... De mooiste om naar te kijken want om ze zelf te rijden moet je toch wel een masochist zijn. In totaal meer dan 40 km dokkeren over kasseien, tot je blaren op je handen krijgt, is niet aan mij besteed. Geef mij op dat vlak maar de Waalse klassiekers.

Maar ooit (in de verre toekomst) wil ik Parijs-Roubaix wel eens rijden. Kwestie van het op het palmares te hebben staan. Om de 2 jaar (in de even jaartallen) organiseert de Velo Club de Roubaix de tour versie van Parijs-Roubaix. De volgende editie is gepland op 8 juni 2008. Het zal nog niet voor 2008 zijn, maar ooit, misschien 2010 of zelfs 2020 rij ik mijn eigen hel naar het Noorden. De cyclo uitrijden zou een fantastische prestatie zijn. Dat geldt voor iedereen die Roubaix haalt. Rij je de velodroom binnen dan heb je héél sterk gereden, ongeacht hoe lang je er over hebt gedaan.

woensdag, april 11, 2007

Wij verdienen opslag!



Wij verdienen opslag, en met "wij" bedoel ik alle woon-werkfietsers die een fietsvergoeding krijgen. Sinds 1997 is de fietsvergoeding vrij van belastingen en vastgelegd op 6 frank, tegenwoordig 0,15 euro. De vergoeding is dus al 10 jaar ongewijzigd (in Nederland is de fietsvergoeding sinds vorig jaar al op 0,19 euro gebracht) Minstens tijd voor een indexaanpassing! Die index is ondertussen opgelopen van 101,29 tot 119,98, dat betekent dat de fietsvergoeding minstens 0,18 euro moet bedragen om evenveel geld voor je prestaties te krijgen. Dit is trouwens een voorstel van de fietsersbond, dat ook al werd overgenomen door parlementslid Hans Bonte.

Natuurlijk zien de werkgevers dit niet zitten. Te verwachten, maar een beetje kortzichtig. Ik vermoed dat het dagelijks fileleed een onderneming wel wat meer kost dan 0,18 euro per kilometer. Iemand zou eens moeten onderzoeken hoeveel auto's er kunnen worden geweerd mocht de fietsvergoeding op 0,20 of zelfs op 0,50 euro worden gebracht. Kan misschien nog een win-situatie worden voor de bedrijven?

Die fietsvergoeding is een mooie stimulans om te starten met fietsen naar het werk. Maar ik denk dat er weinig mensen het blijven doen enkel voor het geld, terwijl ze er eigenlijk geen bal aan vinden. Rijk zullen je er trouwens nooit van worden, dat heb ik in het verleden al eens aangetoond. Voor elke dag dat ik naar het werk fiets krijg ik 11,40 euro. Uitgerekend in uurloon komt dit op zo'n 3,80 euro per uur, een schamele 150 oude belgische frankskes. Geef toe, een hongerloon voor af en toe zware fysieke arbeid in soms zware omstandigheden. Positief punt, hoe harder je rijdt hoe beter je wordt betaald (per uur dan toch).

zondag, april 08, 2007

Geen kilometers, maar hoogtemeters!

Vandaag een eerste fietstocht met als belangrijkste criterium "1000+", meer dan 1000 positieve hoogtemeters dus. Om een beetje deftig voor de dag te komen in een cyclosportieve moet je immers voldoende klimkilometers in de benen hebben. Ideaal hiervoor is het parcours van de Ti'Light Classic die elk jaar in juli wordt gereden. Gelukkig gebruiken ze goede verf voor de wegmarkering zodat alle pijltjes, 9 maanden na de feiten, nog perfect leesbaar waren.

Via Landen, Wasseiges en Héron, met hier en daar een molshoop, kwamen we aan bij de grootste uitdaging van de dag: de Cote de Ben Ahin (2,5 km, 6%). Daar bleek al snel wat ik eigenlijk al wist: dat ik de voorbije dagen te veel en te intensief gefietst heb. mijn hartslag ging niet echt vlot de hoogte in. De volgende dagen dus wat minder fietsen en meer rusten. Want trainen is óók rusten!

De missie is uiteindelijk geslaagd met 1125 hm (op 114 km) volgens mijn VDO en 1102 volgens mijn Polar. Waar het juist misgelopen is weet ik niet, beide fietscomputers hielden nochtans ruime tijd gelijke tred qua aantal hoogtemeters.

donderdag, april 05, 2007

Ibike Pro Power Meter: gadget of wetenschap?


Deze maand in O²Bikers een korte vermelding van de Ibike. Na de Ipod en binnenkort de Iphone kan je tegenwoordig dus ook met een Ibike rondrijden. De Ibike Pro Power Meter is een toestel dat je vermogen weergeeft. Het vermogen is de hoeveelheid energie die je levert bij het fietsen (kracht x snelheid). Ideaal om de intensiteit van je inspanning te meten, of op basis hiervan je trainingsintensiteit te bepalen. Je hartslag kan immers onderhevig zijn aan allerlei factoren (temperatuur, stress,...), het vermogen blijft altijd hetzelfde, 300 watt blijft 300 watt. Vermogen wordt ook instant gemeten terwijl je hartslag tijd nodig heeft om zich aan te passen aan de intensiteit.

Nieuw is een vermogensmeter natuurlijk niet. Zo is SRM (Schoberer Rad Messtechnik) als sinds 1986 op de markt met een vermogenstrainer. Wat wel nieuw is, is de manier waarop ze het hebben aangepakt. Isaac Newton wist al dat tegenover iedere werking van een kracht altijd een even grote tegenwerking staat, de wet van actie en reactie. Om vooruit te komen moet je krachten overwinnen, sowieso de luchtweerstand en de rolweerstand, en als het bergop gaat ook nog eens de klimweerstand.

Ibike gaat dus, in plaats van de krachten te meten die de renner opwekt (zoals SRM, Ergomo of PowerTap doen), de krachten meten die door de renner worden overwonnen om vooruit te komen. Op basis daarvan berekent men het vermogen dat wordt geleverd. Slim gezien, want als A=B maakt het toch helemaal niet uit of je A dan wel B meet. Tot zover de theorie. Hoe werkt het in de praktijk?

Zoals gezegd zijn er drie krachten die overwonnen dienen te worden, en de Ibike moet die op één of andere manier kunnen meten. Voor je met je Ibike op pad kan gaan moet je daarom het toestel kalibreren. Het eenvoudigste is de klimweerstand. Hiervoor moet je, naast de hellingsgraad, ook het gewicht van de fiets en berijder kennen. Die gegevens zijn makkelijk in te voeren. De hellingsgraad berekent de Ibike niet d.m.v. verschil in luchtdruk (zoals Polar en andere fietscomputers doen) maar met een soort van elektronische waterpas, hetgeen (zeker bij instabiel weer) betrouwbaarder is. De lucht- en rolweerstand meten doet Ibike door je te vragen in je standaardhouding aan 32 km/uur te fietsen. Deze meting wordt dan gehanteerd als referentie voor het berekenen van het vermogen. Tot zover de instellingen.

Krijg je hierdoor nu 100% betrouwbare output? Neen, door je houding te wijzigen kan je opeens meer of minder wind vangen en dit heeft natuurlijk een invloed op de kracht die je nodig hebt om je snelheid aan te houden, en dus ook op je geleverde vermogen. Bochtenwerk, rijden in groep maar ook een andere bandendruk of zelfs andere outfit hebben een invloed op het te leveren vermogen. Allemaal elementen die de Ibike niet kent. Je krijgt een mooie indicatie van je vermogen, maar echt waterdicht is de berekeningswijze niet.

Krijg je waar voor je geld? De Ibike Pro Power Meter is momenteel enkel in de VS te krijgen en kost 399$ (ongeveer 300 euro, interessant dankzij de huidige wisselkoers). Dat is merkelijk goedkoper dan de Powertap (1500 euro), die op zijn beurt heel wat goedkoper is dan een SRM in amateuruitvoering. Wil je op en top professioneel materiaal tel je meer dan 3000 euro neer voor een professionele SRM.

Op het net zijn er vergelijkende testen (hier, hier en hier) terug te vinden van de Ibike versus SRM. Daaruit blijkt dat de Ibike goed zijn streng trekt. Zeker als je een algemeen beeld wil van het geleverde vermogen tijdens een rit. Instante vermogenweergave is een ander verhaal. Er mag ook wel verschil zijn, de SRM is 10 keer duurder.

Meer over trainen op vermogen, en een vergelijking tussen de SRM, Ergomo, PowerTap en de Polar Output Set vind je in Fiets Magazine #2 2007.

Promofilmpje Ibike:


Met dank aan Charles Dauwe van fietsica.be. Schitterende website met wetenschappelijke uitleg over het fietsen.

dinsdag, april 03, 2007

Effect van muziek op het fietsen?


Gisteren voor het eerst sinds lang op pad zonder muziek. Normaal gezien zijn Peter Vandeveire en Tomas De Soete mijn vaste metgezellen tijdens mijn woon-werkritten. Maar nu was ik dus vergeten de batterijen van mijn radio op te laden. Dan maar zonder. Wat mij opviel is dat ik zonder muziek de rit veel bewuster heb meegemaakt. Natuurlijk omdat je meer in contact komt met buitengeluiden, maar ook het fietsen op zich beleef ik bewuster, meer gefocused. Toeval of niet, maar gisteren reed ik mij snelste thuisrit van het jaar.

Wat zou nu de invloed zijn van muziek tijdens het fietsen, of sporten in het algemeen? Er werden al verschillende onderzoeken naar gedaan. Heel wat met de conclusie: "Music is good for U". Zo vond de Acadia University in Nova Scotia dat vrouwen die naar muziek luisterden langer liepen dan vrouwen die dat niet deden. Een andere studie, van de Southwestern University in Texas, kwam tot de vaststelling dat mannen die tijdens intensieve trainingen luisteren naar "snelle muziek" langer fietsen, zeker wanneer het hun favoriete muziek is.

Ik heb nochtans het gevoel dat ik door de muziek net trager ga rijden, dat ik afgeleid word. Of zou dat dan eerder te maken hebben met het hoge praatgehalte van de radioprogramma's waar ik naar luister? In dit onderzoek treden ze mijn vaststelling bij: het effect van muziek is dat je trager gaat lopen/fietsen.

Wat er ook van zij, ik ga er mijn muziek niet voor laten, het maakt de woon-werkritten altijd aangenamer. Een bijkomend voordeel, je hoort niet wat de mensen allemaal tegen je roepen wanneer je op weg bent in de stadsjungle.

Sinds deze maand heb ik trouwens oorhaken die, i.t.t. de normale oordopjes, goed blijven zitten. Zeker een aanrader. Ben je op zoek naar een gadgetoplossing dan zijn deze "Slips" misschien iets voor u? Handig om de oordopjes te bevestigen aan de riempjes van je helm. Klik hier voor meer info.

zondag, april 01, 2007

De juiste fietsafstelling


Tom Boonen won, na Dwars door Vlaanderen woensdag, gisteren voor de vierde keer de E3-prijs in Harelbeke. Alleen Rik Van Looy deed hem dat ooit voor, maar ook hij won geen vier keer na elkaar. Zou dat nu allemaal aan zijn nieuwe fiets liggen?

Omdat zijn bovenlichaam langer is dan normaal paste de standaardfiets van Specialized niet. Een large was te klein en een extra large te groot. Hierdoor had Boonen al het hele seizoen last van rugpijn. De oplossing lag erin met zijn ideale maten (die van zijn Timefiets waar hij de voorbije seizoenen mee reed) een fiets op maat te maken. Kostprijs onbekend, maar met zijn twee overwinningen zijn die waarschijnlijk snel vergeten.

Toch allemaal een beetje bizar dat een toprenner net voor de week van de waarheid nog moet op zoek gaan naar een oplossing op maat. Dat vindt fietsdokter Luc Piron ook:


Meer info over de juiste afstelling van je eigen fiets vind je hier.