De hel van het Noorden

Zondag is het zover, L'enfer du Nord (de hel van het Noorden). Deze ultieme heldentocht vertrekt vanuit Parijs (eigenlijk Compiègne) om 260 kilometer verder te eindigen op de wielerbaan van Roubaix, al is dat laatste niet alle renners gegund. Sinds 1977, met uitzondering van 2005, ligt de eigenlijk (psychologische) start van de wedstrijd in het bos van Wallers-Arenberg. Alhoewel, sinds vorig jaar zijn de kasseien heraangelegd en komen de renners vanuit de andere richting zodat het geen kamikaze-doortocht meer is. Veiliger voor de renners, maar wel minder spectaculair. Naast de kasseistroken (met Carrefour de l'Arbre als ultieme scherprechter) is natuurlijk ook het weer een bepalende factor. Regen is glijden (1994!) en droog weer is kilo's stof vreten. Zoals het weer er nu naar uit ziet gaan de renners dit jaar veel stof binnenkrijgen.

Persoonlijk vind ik "la reine des classiques" in elk geval de mooiste wielerklassieker die er is, met alle noodzakelijke ingrediënten: heroïek, dramatiek, overwachte plotwendigen,.... De mooiste om naar te kijken want om ze zelf te rijden moet je toch wel een masochist zijn. In totaal meer dan 40 km dokkeren over kasseien, tot je blaren op je handen krijgt, is niet aan mij besteed. Geef mij op dat vlak maar de Waalse klassiekers.

Maar ooit (in de verre toekomst) wil ik Parijs-Roubaix wel eens rijden. Kwestie van het op het palmares te hebben staan. Om de 2 jaar (in de even jaartallen) organiseert de Velo Club de Roubaix de tour versie van Parijs-Roubaix. De volgende editie is gepland op 8 juni 2008. Het zal nog niet voor 2008 zijn, maar ooit, misschien 2010 of zelfs 2020 rij ik mijn eigen hel naar het Noorden. De cyclo uitrijden zou een fantastische prestatie zijn. Dat geldt voor iedereen die Roubaix haalt. Rij je de velodroom binnen dan heb je héél sterk gereden, ongeacht hoe lang je er over hebt gedaan.