De winter(training) komt maar niet van de grond!

Net zoals de winter maar niet van de grond wil komen, verloopt ook mijn wintertraining niet volgens plan. Doel was om, na een maandje rust, midden november te beginnen met de opbouw van het nieuwe fietsseizoen, met als tussendoel de duatlon van Zonhoven. Maar voorlopig loopt die voorbereiding dus niet zoals ik had voorzien.

Natuurlijk heb ik voldoende excuses. Vorige week zat ik in een dipje door opkomende griep (een jaarlijks weerkerend fenomeen blijkbaar). Deze week speelt de drukke agenda mij weer parten. Gelukkig heb ik maandag nog wat tijd gevonden om te gaan joggen. Gisteren op bezoek bij Brian Molko van Placebo, vandaag mijn wekelijkse les fietsmecanicien, morgen naar DAAN en overmorgen mijn wintergevoel wat aanwakkeren op de skipiste.

Godzijdank staat het weekend wel volledig in het teken van de fiets. Zaterdag staat een LSD (long,slow, distance) training op het programma en zondag gaan we de Hoge Venen onveilig maken. Hopelijk kunnen we de lijn dan volgende week doortrekken en starten met de zwemtraining

In Memoriam: Isaac Gálvez Lopez

Vanmorgen keek ik, via een foto in de krant, recht in de (dode) ogen van Isaac Galvez. De Spaanse renner overleed dit weekend op de piste tijdens de 6-daagse van Gent. Vijftig jaar na het overlijden van Stan Ockers op de wielerbaan van Antwerpen wordt iedereen er opnieuw aan herinnerd dat de piste niet zonder gevaar is. Maar de wegrenners delen nog vaker in de klappen. De lijst van de "gevallenen" is lang, bekende en minder bekende namen. Het beeld van Fabio Casartelli die in de Tour van 1995 valt tijdens de afdaling van de Col de Portet d'Aspet staat voor eeuwig op mijn netvlies gebrand. De renner in blauw-rode Motorola-uitrusting die in foetushouding op het asfalt ligt. Het bloed dat de helling afvloeit. Kippenvel!

Dit tragische ongeval doet je als fervent fietser toch ook even stilstaan bij de risico's van je geliefde sport. Natuurlijk zijn de risico's niet te vergelijken met die van de profs, maar iedereen die regelmatig op de fiets kruipt kan meer dan waarschijnlijk terugblikken op een rijk "dat ging maar net goed"-verleden. Zo was er dit jaar die dag in Juli. Op weg naar Steinbach, in de afdaling van Werbomont naar Habiemont, even niet oplettend en met een snelheid van vlot boven de 60 raakte ik van de weg. Met meer geluk dan kunde kon ik nog corrigeren. Ik moet er niet aan denken wat er was gebeurd als ik één van die dikke bomen langs de kant van de weg had geraakt. Beter niet aan denken...

Nuttige Links
Condoleanceregister
Zijn Team: Caisse d'Epargne - Illes Balears 2006

UPDATE (4/1/2007): meer dan een maand na het dodelijk ongeval maakt Galvez' ploegmaat, Joan Llaneras, opnieuw deel uit van een baankoppel op de Zesdaagse van Rotterdam.

voedingssupplement Chlorella: nuttig? Nodig?

Deze week kreeg ik van het internetbedrijf Brainfit een berichtje in mijn mailbox waarin het product Chlorella werd aangeprezen: "ideaal voor je sportieve conditie".

Nu deed de naam "Chlorella" mij in eerste instantie denken aan een kruising tussen Cholera en Chlamydia. Niet om vrolijk van te worden dus. Maar blijkbaar is het een groenwier dat rijk is aan chlorofyl (het pigment dat groene planten hun kleur geeft) en vol voedingsstoffen zit. Rijk dus aan eiwitten, ijzer en B-12.

Het gebruik van voedingssupplementen is natuurlijk even oud als sport zelf, ook binnen het wielerpeleton. Maar heb ik daar als amateursporter nu echt behoefte aan? Ga ik daar nu echt harder door fietsen?

Ik ben zowiezo geen fan van zogenaamde wondermiddelen in pilvorm, ook al gaat het om een natuurlijk product zonder gekende bijwerkingen. Natuurlijk zijn er mensen die deze pillen slikken en er gunstige effecten van ondervinden. Maar of dit dan door het product is, of dat er eerder sprake is van een psychologisch effect, is meestal niet duidelijk.

Om daar dan veel geld aan te spenderen, want je moet toegeven, goedkoop zijn die middeltjes nooit. Geef mij maar puur natuur. Alles begint met een gezonde evenwichtige voeding. Als het daar al fout loopt mag je nog zo veel pillen slikken als je wil.

Les triplettes de Belleville

Vanmiddag nog snel de stad in geweest (met de fiets natuurlijk) om enkele verjaardagcadeaus aan te schaffen. In de Mediamarkt stootte ik, voor nog geen 7 euro, op Les triplettes de Belleville (de drieling van Belleville), een film die enkele jaren geleden nogal wat aandacht kreeg, onder andere door een oscarnominatie in 2004 voor beste animatiefilm.

Het verhaal gaat over een jongetje, Champion, die na de dood van zijn ouders troost vindt in het fietsen. Met de hulp van zijn grootmoeder groeit hij zelfs uit tot een profrenner en neemt hij deel aan de Ronde van Frankrijk. Maar daar slaat het noodlot toe en wordt hij ontvoerd door de maffia. Tot zover de korte inhoud, de rest volgt later (ik moet de film natuurlijk nog bekijken).

Ondertussen is het al van dinsdag 24 oktober geleden dat ik op de fiets heb gezeten. Ondank het feit dat het nu echt wel begint te kriebelen zal ik moeten wachten tot volgend weekend. Morgen staat immers de GP van Hasselt veldrijden op het programma. Altijd leuk om de profs nog eens aan het werk te zien. En zondag staat alles in het teken van de verjaardag van mijn vriendin. Maar vanaf volgend weekend zal er terug gefietst worden, gelukkig kan ik de conditie goed op peil houden met mijn looptraining.

Nuttige links:
website Les Triplettes de Belleville

Campagnolo Ultra Torque System

Voor 2007 heeft de Italiaanse fabrikant van fietsonderdelen, Campagnolo, een nieuw type trapas in het gamma. Het gaat om het Ultra Torque System (UTS), waarbij de traparmen zijn voorzien van een halve bracketas, die dan verbonden worden met elkaar in het midden van het trapashuis. De traparmen worden dan aan elkaar bevestigd door een Hirthvertanding (zie afbeelding) waarbij er één enkele bout gebruikt wordt om alles samen te houden. Mede dankzij dit nieuwe systeem, en het verbeterde ontwerp van de cranks, is er een gewichtsbesparing van 100 gram, of toch een winst van ongeveer 10%.

Nog een groot voordeel is dat Campagnolo de crankstellen niet alleen introduceert bij de topgroepen Chorus en Record (carbon), maar ook bij de goedkopere groepen Centaur, Veloce en Mirage (aluminium). Bij andere fabrikanten was het vaak enkele jaren wachten tot de innovaties ook tot in de goedkopere groepen waren doorgedrongen. Denk maar aan de Hollowtech II-techniek bij Shimano. Groot minpunt vind ik dan weer dat het nieuwe systeem enkel te krijgen is als dubbel (39/53) of als compact. Wie met een triple wil rijden zal voor het oude (of een ander) systeem moeten kiezen. Ik heb zo mijn redenen om niet voor een compact te kiezen.

De montage van het Ultra-Torque trapstel lijkt eenvoudig. Alleen heb je hiervoor natuurlijk weer specifiek materiaal nodig. De externe trapaslagers, waar fabrikanten als Shimano of FSA al langer gebruik van maken, hebben een andere passing. Hierdoor zijn ze niet volledig compatibel met de reeds bestaande lagersleutels, maar voor een sporadische montage zou het wel moeten werken. Wie een 100% passende sleutel wil zal die Campagnolo (UT-BB120) moeten aanschaffen. Daarnaast heeft Campa ook nog een verlengstuk voor je inbussleutel (UT-BB110) op de markt gebracht. Met een normale inbussleutel raak je immers niet aan de bevestigingsbout. Mocht je niet over het juiste gereedschap beschikken stelt Campagnolo in haar handleiding een alternatieve montage voor, met behulp van Loctite 222. Dit lijkt mij in elk geval niet aan te bevelen, en zelfs een beetje schandalig dat Campa dit zelfs durft voorstellen. Of verwachten ze nu al leveringsproblemen voor de specifieke sleutels?

Nuttige links:
Handleiding (NL) montage UTS-trapstellen
Videoclip: Ultra Torque System

Last van wintertenen!

Natuurlijk heb ik geen echte wintertenen, toch niet in de zin van Pernioses, een medische aandoening. Maar ik ben wel een echte koukleum. Vooral mijn handen, voeten en oren krijgen het bij vrieskou zwaar te verduren. Voor mijn oren heb ik een degelijke muts die mijn volledige gezicht en nek bedekt. En voor mijn handen heb ik handschoenen die tot 5 graden onder het vriespunt nog voldoende bescherming zouden moeten bieden. Maar mijn tenen blijven een pijnpunt, letterlijk! (Met koude tenen onder de douche lijkt mij zelfs een ideale marteltechniek voor de CIA.)

De ideale manier om je te wapenen tegen de koude is gebruik te maken van het "Drie Lagen Systeem". In plaats van één dikke laag kleding, is het veel beter meerdere lagen te dragen. Soms spreekt men ook van de "Heilige Drievuldigheid". De eerste laag is de basislaag, en dient om je voeten warm en comfortabel te houden. Dit kan dus een gewone fietssok zijn, maar bij voorkeur wel gemaakt van bijvoorbeeld CoolMax® materiaal, omdat zo het transpiratievocht wordt afgevoerd en de voeten worden warm gehouden. De tweede laag is de isolatielaag. Deze laag zorgt ervoor dat de warmte veel beter wordt vastgehouden. De derde laag is dan de buitenlaag die je tenen moet beschermen tegen wind, regen en sneeuw. Natuurlijk moet deze laag ook je transpiratievocht naar buiten afvoeren. Bekend materiaal is bijvoorbeeld Gore Tex.

Mijn voetenuitrusting voor mijn uitstappen met de mountainbike zal dus bestaan uit:

• Basislaag: gewone fietssokken, gemaakt van Coolmax materiaal zodat het vocht goed afgevoerd wordt;
• Isolatielaag: Sealskinz sokken: wind- waterdichte sokken met een warme binnenvoering;
• Buitenlaag: Diadora Chili Zero MTB-schoenen. Ze zijn niet goedkoop (adviesprijs 168 euro), maar heb ze voor een zacht prijsje besteld bij onze Oosterburen. Dat het degelijke schoenen zijn mag blijken uit deze review in Bike Plus Magazine. Ook O²Bikers Magazine heeft deze maand (november) deze schoenen getest, en goed bevonden. Voor het volledige artikel koop het magazine, of Mail for Scan (MfS).

Als het echt extreem koud wordt heb ik nog één joker achter de hand: Hotfeetstrips van Morgan. Dit zijn pleisters die je op je sokken plakt en die, wanneer ze in aanraking komen met lucht, warmte afgeven. Eén pleister geeft zo'n 5 uur warmte. Als je ze na een kortere rit terug luchtdicht verpakt kan je ze bij een volgende rit gewoon terug opnieuw gebruiken.

Update 7/12/2006: lees ook het stukje over winterhandschoenen.
Update 30/12/2006: Nuttige link: Tips en tricks van winterfietsers

Overwinteren, met en zonder fiets

De woon-werkfiets staat klaar om een groot onderhoud te krijgen. Mijn mountainbike is bijna terug volledig gemonteerd en de Cervélo is opgeborgen tot het volgend seizoen. Tijd dus om te plannen hoe we de winter gaan doorkomen.

Sinds vorige week dinsdag heb ik niet meer aan sport gedaan. Dat heeft niet alleen met mijn geplande rustperiode te maken, maar vooral met onze geplande verhuis. Sinds 1 november wonen we op ons nieuw adres en gelukkig valt alles snel terug in de juiste plooi. Hoog tijd dus om die passieve rustperiode om te vormen tot een actieve rustperiode. Vanaf morgen ga ik terug joggen, zo'n 6 km aan lage intensiteit en dat twee tot drie keer per week. Dit jaar heb ik mij ook voorgenomen om opnieuw een wekelijkse zwemtraining in te lassen. Alleen is het altijd zo een opgave om naar het zwembad te trekken, ook al is het amper twee kilometer van mijn deur. Zondag staat dan een mountainbikerit op de agenda, kwestie van het fietsen er een beetje in te houden.

Mijn winterprogramma:

• Maandag: rustdag
  
• Dinsdag: joggen (6 km)
  
• Woensdag: rustdag
• Donderdag: joggen (6 km)
• Vrijdag: rustdag
• Zaterdag: zwemmen
  
• Zondag: MTB en/of joggen

Omdat ik elke winter veel plannen heb, maar ook veel van die planning afwijk dacht ik dit jaar eens een streefdoel in te lassen. Op 21 januari 2007 is er een winterduatlon in Zonhoven: 3 km lopen - 30 km fietsen - 3 km lopen. De bedoeling is dat ik er een beetje naartoe leef en ervoor train, helemaal niet om er potten te breken. Vanaf dan kan ik terug voluit gaan om mij voor te bereiden op het wegseizoen, want een dikke maand later starten de woon-werkritten terug.