Duatlon: de opgave!

Met spijt in het hart! Vanmorgen uiteindelijk beslist om niet deel te nemen aan de duatlon van Zonhoven. Eigenlijk was het van vorige week al duidelijk dat er een probleem was. Ik heb namelijk last van 'shin splints', oftewel scheenbeenirritatie. Vorige week kreeg ik er zelfs last van tijdens het fietsen en gisteren (daags na het lopen) zelfs bij het gewoon stappen. Het lijkt mij veiliger om de boel niet te forceren. Een weekje rust en dan terug rustig beginnen lijkt mij de beste oplossing.

De oorzaak is zonder twijfel overbelasting. Doordat ik, als fietser, mij op relatief korte tijd wou klaarstomen voor een duatlon, en dus vooral aandacht heb besteed aan het lopen, heb ik mij waarschijnlijk wat vergallopeerd. Blijkbaar is het zelfs niet verwonderlijk, en eerder een bijna-zekerheid dat ik hier last van zou krijgen. Als wielrenner heb ik namelijk al een goede conditie, met uitstekende hartlongfunctie. Maar wat het lopen betreft ben ik eigenlijk een beginner. Maar dan wel eentje met een degelijk uithoudingsvermogen. Ik kan - conditioneel gezien - zonder probleem een uurtje lopen. Probleem daarbij zijn de volledig ongetrainde hardloopspieren en botten. Komt daarbij dat mijn lichaam niet gewoon is om zware schokken op te vangen, mijn lichaamsgewicht wordt immers gedragen wordt door een fiets.