Vandaag start in de Ethias Arena van Hasselt de tweede editie van de Lotto zesdaagse. En ik kan u in alle fierheid melden dat de piste er perfect bijligt. Ik heb er namelijk gisteren een uurtje op mogen rondrijden. Meteen mijn eerste ervaring op de piste. De eerste rondjes zijn natuurlijk wennen want een pistefiets heeft geen remmen en je benen stilhouden wil ook niet lukken wegens vast verzet. Vooral dat laatste bleek lastiger dan gedacht. Wanneer je je rug eens wil rechten of van positie wil veranderen moeten de benen blijven doortrappen.
Het meeste angst had ik eigenlijk voor de steilheid van de piste. Vooral na het zien van dit filmpje, en als je er voor staat lijkt het ook wel echt steil. Maar eens op de fiets valt dat goed mee, alleen wanneer je in de bocht een mederenner wil inhalen en je echt hoog moet rijden valt de steilheid weer op.
Ook opvallend is het gevoel van snelheid, je bent die 200 meter echt wel snel rond. Maar snel gaan gaat niet zonder moeite, je raakt ook snel vermoeid als je wat doortrekt. Snel rijden hou je dus wel een paar rondjes vol, maar nadien moet de voet toch weer even van het gaspedaal. Op het ene uurtje heb ik dan ook twee keer een pauze ingelast, want zonder drinken op de fiets in de droge lucht van de zaal maakt dat je tong en keel al heel snel als leer aanvoelen. Een bidon op een pistefiets is blijkbaar not done, lijkt mij ook wat gevaarlijk.
Zaterdag ga ik in elk geval terug, maar dan wel om te kijken hoe de 'grote' jongens het doen.
Ik op de piste: het bewijs:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten